日本語
つい数年前まで、僕は自分のことを晴れ男だと思っていました。
休暇中に旅行に出かけても、十中八九、雲ひとつない空を見ることができました。
ところが、最近の僕はその逆です。
2010年代前半にブルーノート東京で知り合った糸澤洋さんと今回横浜で再会したのですが、空は灰色の雲に覆われてどんよりとしていました。
そうは言っても、豪雨の予報が当たらなかったのだから、感謝すべきでしょう。
最初に横浜赤レンガ倉庫周辺を散策しました。この倉庫には、かつて「モーション・ブルー」というおしゃれなジャズクラブがあったのですが、残念ながら忌まわしいコロナ禍の影響で閉店を余儀なくされました。
この倉庫は、港町として栄えたかつての横浜を彷彿とさせるユニークな建築様式が特徴です。
倉庫を構成する二つの建物は、20世紀初頭の産業建築を丁寧に保存かつ復元したものです。
建物と建物の間にある広々としたスペースでは、特にイベントも行われておらず、大勢の行楽客がいるにもかかわらず、穏やかな雰囲気が漂っていました。
午前11時になると同時に、僕たちは一方の建物の中にあるカフェに入り、ドリンクを数杯飲みながら、政治や経済について熱く語るビジネスマンというよりは、噂話が好きな年配の女性二人のように、延々と語り合いました。
僕たちが次に向かった横浜中華街は、世界でも有数の規模と活気を誇るチャイナタウンです。
その歴史は古く、横浜が外国貿易のために開港し、相当数の中国系移民が集まった19世紀半ばに遡ります。
母によれば、子供の頃にこの中華街に連れて行ってもらったことがあるそうですが、中国の文化や料理や祝祭の中心地として常に賑わいを見せていたこの人気観光スポットのことを僕は全く覚えていません。
横浜中華街は、赤提灯や豪華な装飾を施した門など、中国の伝統的な建築様式の要素で彩られているため、僕と糸澤さんは一歩足を踏み入れた途端に別世界に来たような感覚に陥りました。
横浜中華街の大きな魅力のひとつは、間違いなく「食」です。
餃子、北京ダック、中華麺、肉まん、食欲をそそる各種デザートなど、さまざまな中華料理を提供するレストランや屋台、お店がそこかしこに軒を連ねています。
二人とも結構な量の食事を済ませていてお腹がいっぱいだったので、どれも口にすることはありませんでした。
辺りを散策して写真を撮った後、紅茶の専門店に入り、あれやこれやと話をして別れました。
©ondoku3.com
英語 (English)
Until a few years ago I thought of myself as being lucky with the weather.
I saw a cloudless sky in nine cases out of ten while travelling on holidays.
However, the opposite has been true for me lately.
My reunion with Hiroshi Itozawa, whom I had befriended at Blue Note Tokyo in the early 2010’s, took place this time in Yokohama under the dull sky covered with gray clouds.
Still, I guess I should be thankful because the forecast of torrential rain didn’t come true.
Firstly, we walked around the Yokohama Red Brick Warehouse that used to accommodate a swanky jazz club called Motion Blue, which unfortunately was forced to shut down due to the cursed pandemic.
This warehouse features a unique architectural style reminiscent of Yokohama’s past as a boisterous port city.
The two buildings making up the warehouse have been carefully preserved and restored, showcasing the industrial architecture of the early 20th century.
There was no event held in the spacious area between the buildings, so the atmosphere was rather calm despite the presence of quite a few holidaymakers.
As soon as the clock struck 11 a.m., we entered a cafe inside one of the buildings, and waffled endlessly over a few drinks like two elderly women who love gossiping, rather than two businessmen who passionately discuss politics and economics.
We then headed for Yokohama Chinatown, which is one of the largest and most vibrant Chinatowns in the world.
It has a long history dating back to the mid-19th century when Yokohama opened its port to foreign trade, attracting a substantial number of Chinese immigrants.
My mother told me that she had taken me there when I was a kid, but I don’t remember anything about this popular tourist destination, which has always been a bustling hub of Chinese culture, cuisine, and festivities.
Hiroshi and I felt like entering another world upon stepping into Yokohama Chinatown, because this area is adorned with traditional Chinese architectural elements such as red lanterns and ornate gates.
Food is undoubtedly one of the major attractions of Yokohama Chinatown.
The streets are lined with restaurants, food stalls, and shops offering a wide array of Chinese dishes, such as dumplings, Peking duck, Chinese noodles, steamed buns, and a variety of mouthwatering desserts.
Since we both had had a copious meal and our stomachs were full, we passed up the chance to savour any one of them.
We strolled around, took some photos, and entered a cafe specialised in tea to ramble on about this and that before we said goodbye to each other.
©ondoku3.com
ドイツ語(Deutsch)
Bis vor ein paar Jahren dachte ich, ich hätte Glück mit dem Wetter.
In neun von zehn Fällen sah ich auf meinen Urlaubsreisen einen wolkenlosen Himmel.
Doch in letzter Zeit war das Gegenteil der Fall.
Mein Wiedersehen mit Hiroshi Itozawa, mit dem ich mich Anfang 2010 im Blue Note Tokyo angefreundet hatte, fand dieses Mal in Yokohama unter einem trüben, mit grauen Wolken bedeckten Himmel statt.
Trotzdem sollte ich wohl dankbar sein, dass die Vorhersage von sintflutartigen Regenfällen nicht eingetroffen ist.
Zunächst spazierten wir um das Lagerhaus aus rotem Backstein in Yokohama, in dem sich früher ein schicker Jazzclub namens Motion Blue befand, der leider aufgrund der verflixten Pandemie geschlossen werden musste.
Dieses Lagerhaus besticht durch seinen einzigartigen architektonischen Stil, der an die Vergangenheit von Yokohama als quirlige Hafenstadt erinnert.
Die beiden Gebäude, aus denen das Lagerhaus besteht, wurden sorgfältig erhalten und restauriert, um die Industriearchitektur des frühen 20. Jahrhunderts zu präsentieren.
In dem weitläufigen Bereich zwischen den Gebäuden fand keine Veranstaltung statt, so dass die Atmosphäre trotz der Anwesenheit zahlreicher Urlauber eher ruhig war.
Pünktlich um 11 Uhr vormittags begaben wir uns in ein Café in einem der Gebäude und plauderten bei ein paar Getränken endlos wie zwei ältere Frauen, die gerne tratschen, und nicht wie zwei Geschäftsleute, die leidenschaftlich über Politik und Wirtschaft diskutieren.
Anschließend machten wir uns auf den Weg nach Yokohama Chinatown, einer der größten und lebendigsten der Welt.
Sie hat eine lange Geschichte, die bis in die Mitte des 19. Jahrhunderts zurückreicht, als Yokohama seinen Hafen für den Außenhandel öffnete und damit eine große Zahl chinesischer Einwanderer anzog.
Meine Mutter erzählte mir, dass sie mich als Kind dorthin mitgenommen hatte, aber ich erinnere mich nicht mehr an dieses beliebte Touristenziel, das seit jeher ein pulsierendes Zentrum der chinesischen Kultur, Küche und Festlichkeiten ist.
Hiroshi und ich hatten das Gefühl, in eine andere Welt einzutreten, als wir Yokohama Chinatown betraten, denn dieses Viertel ist mit traditionellen chinesischen Architekturelementen wie roten Laternen und verzierten Toren geschmückt.
Das Essen ist zweifellos eine der Hauptattraktionen von Yokohama Chinatown.
Die Straßen sind gesäumt von Restaurants, Imbissständen und Geschäften, die eine breite Palette an chinesischen Gerichten anbieten, wie z. B. Teigtaschen, Peking-Ente, chinesische Nudeln, gedämpfte Brötchen und eine Vielzahl von leckeren Nachspeisen.
Da wir beide schon ausgiebig gegessen hatten und unsere Mägen voll waren, verzichteten wir auf die Möglichkeit, eine dieser Speisen zu probieren.
Wir schlenderten herum, machten ein paar Fotos und gingen in ein auf Tee spezialisiertes Café, um über dies und das zu plaudern, bevor wir uns voneinander verabschiedeten.
©ondoku3.com
フランス語(Français)
Jusqu’à il y a quelques années, je pensais avoir de la chance avec le temps.
Neuf fois sur dix, j’ai vu un ciel sans nuages lors de mes voyages de vacances.
Pourtant, ces derniers temps, c’est le contraire qui s’est produit.
Mes retrouvailles avec Hiroshi Itozawa, avec qui je m’étais lié d’amitié au Blue Note Tokyo au début des années 2010, ont eu lieu cette fois à Yokohama sous un ciel maussade couvert de nuages gris.
Pourtant, je pense que je devrais être reconnaissant car les prévisions de pluies torrentielles ne se sont pas réalisées.
Tout d’abord, nous nous sommes promenés dans l’entrepôt de briques rouges de Yokohama qui abritait auparavant un club de jazz chic appelé Motion Blue, qui a malheureusement dû fermer ses portes en raison de la putain de pandémie.
Cet entrepôt présente un style architectural unique qui rappelle le passé de Yokohama en tant que ville portuaire bruyante.
Les deux bâtiments qui composent l’entrepôt ont été soigneusement préservés et restaurés, mettant en valeur l’architecture industrielle du début du XXe siècle.
Parce qu’aucun événement n’a été organisé dans la vaste zone située entre les bâtiments, l’atmosphère était plutôt calme malgré la présence d’un grand nombre de vacanciers.
A 11 heures précises du matin, nous sommes entrés dans un café à l’intérieur de l’un des bâtiments, et nous avons bavardé sans fin autour de quelques verres, comme deux femmes âgées qui adorent les commérages, plutôt que deux hommes d’affaires qui discutent passionnément de politique et d’économie.
Nous nous sommes ensuite dirigés vers le quartier chinois de Yokohama, qui est l’un des plus grands et des plus animés du monde.
Son histoire remonte au milieu du XIXe siècle, lorsque Yokohama a ouvert son port au commerce extérieur, ce qui a attiré un grand nombre d’immigrants chinois.
Ma mère m’a dit qu’elle m’y avait emmené lorsque j’étais enfant, mais je ne me souviens de rien à propos de cette destination touristique populaire, qui a toujours été un centre animé de la culture, de la cuisine et des festivités chinoises.
Hiroshi et moi avons eu l’impression d’entrer dans un autre monde en pénétrant dans le quartier chinois de Yokohama, car cette zone est ornée d’éléments architecturaux chinois traditionnels, tels que des lanternes rouges et des portes ornementales.
La nourriture est sans aucun doute l’une des principales attractions du quartier chinois de Yokohama.
Les rues sont bordées de restaurants, d’échoppes et de boutiques proposant un large éventail de plats chinois, tels que les dumplings, le canard laqué de Pékin, les nouilles chinoises, les brioches à la vapeur et une variété de desserts appétissants.
Comme nous avions tous les deux pris un repas copieux et nos estomacs étaient pleins, nous n’avons pas eu l’occasion de savourer l’un ou l’autre de ces plats.
Nous nous sommes promenés, nous avons pris quelques photos, et nous sommes entrés dans un café spécialisé dans le thé pour discuter de tout et de rien avant de nous séparer.
©ondoku3.com
スペイン語 (Español)
Hasta hace unos años me consideraba afortunado con el tiempo.
Vi un cielo despejado en nueve de cada diez casos durante mis viajes de vacaciones.
Sin embargo, últimamente me ocurre todo lo contrario.
Mi reencuentro con Hiroshi Itozawa, de quien me había hecho amigo en Blue Note Tokio a principios de la década de 2010, tuvo lugar esta vez en Yokohama bajo un cielo apagado cubierto de nubes grises.
Aun así, supongo que debería estar agradecido porque la previsión de lluvias torrenciales no se cumplió.
En primer lugar, paseamos por el Almacén de Ladrillos Rojos de Yokohama que solía albergar un elegante club de jazz llamado Motion Blue, que desgraciadamente se vio obligado a cerrar debido a la maldita pandemia.
Este almacén presenta un estilo arquitectónico único que recuerda el pasado de Yokohama como bulliciosa ciudad portuaria.
Los dos edificios que componen el almacén han sido cuidadosamente conservados y restaurados, mostrando la arquitectura industrial de principios del siglo XX.
En la amplia zona entre los edificios no se celebró ningún acto, por lo que el ambiente era bastante tranquilo a pesar de la presencia de un gran número de turistas.
A las 11 en punto de la mañana, entramos en una cafetería dentro de uno de los edificios, y charlamos sin parar mientras tomábamos unas copas como dos ancianas a las que les encanta cotillear, en lugar de dos hombres de negocios que discuten apasionadamente sobre política y economía.
A continuación nos dirigimos al Barrio Chino de Yokohama, uno de los más grandes y animados del mundo.
Tiene una larga historia que se remonta a mediados del siglo XIX, cuando Yokohama abrió su puerto al comercio exterior, atrayendo a un número considerable de inmigrantes chinos.
Mi madre me dijo que me había llevado allí cuando era niño, pero no recuerdo nada de este popular destino turístico, que siempre ha sido un bullicioso centro de cultura, cocina y festividades chinas.
Hiroshi y yo nos sentimos como si entráramos en otro mundo al pisar el Barrio Chino de Yokohama, porque esta zona está adornada con elementos arquitectónicos tradicionales chinos, como faroles rojos y puertas ornamentadas.
La comida es sin duda uno de los mayores atractivos del Barrio Chino de Yokohama.
Las calles están repletas de restaurantes, puestos de comida y tiendas que ofrecen una amplia variedad de platos chinos, como dumplings, pato pekinés, fideos chinos, bollos al vapor y una gran variedad de postres que hacen la boca agua.
Como ambos habíamos comido copiosamente y teníamos el estómago lleno, dejamos pasar la oportunidad de saborear alguno de ellos.
Nos dimos un paseo, hicimos algunas fotos y entramos en una cafetería especializada en té para charlar sobre esto y aquello antes de separarnos.
©ondoku3.com
イタリア語(Italiano)
Fino a qualche anno fa mi ritenevo fortunato con il tempo.
In nove casi su dieci ho visto un cielo senza nuvole durante i miei viaggi di vacanza.
Ultimamente, però, mi è successo il contrario.
La mia riunione con Hiroshi Itozawa, con cui avevo fatto amicizia al Blue Note di Tokyo all’inizio degli anni 2010, si è svolta questa volta a Yokohama sotto un cielo uggioso coperto da nuvole grigie.
Tuttavia, credo che dovrei essere grato perché le previsioni di pioggia torrenziale non si sono avverate.
Per prima cosa, abbiamo fatto un giro intorno al Magazzino di mattoni rossi di Yokohama che ospitava un elegante jazz club chiamato Motion Blue, che purtroppo è stato costretto a chiudere a causa della maledetta pandemia.
Questo magazzino presenta uno stile architettonico unico che ricorda il passato di Yokohama come vivace città portuale.
I due edifici che compongono il magazzino sono stati accuratamente conservati e restaurati, mettendo in mostra l’architettura industriale dell’inizio del XX secolo.
Nell’ampia area tra gli edifici non si è tenuto alcun evento, quindi l’atmosfera era piuttosto tranquilla nonostante la presenza di numerosi turisti.
Alle 11 in punto del mattino, siamo entrati in un caffè all’interno di uno degli edifici e abbiamo chiacchierato all’infinito davanti a qualche bevanda, come due donne anziane che amano spettegolare, piuttosto che due uomini d’affari che discutono appassionatamente di politica ed economia.
Ci siamo poi diretti verso la Chinatown di Yokohama, una delle più grandi e vivaci del mondo.
Ha una lunga storia che risale alla metà del XIX secolo, quando Yokohama aprì il suo porto al commercio estero, attirando un numero considerevole di immigrati cinesi.
Mia madre mi ha detto che mi aveva portato lì quando ero bambino, ma non ricordo nulla di questa popolare destinazione turistica, che è sempre stata un vivace centro di cultura, cucina e feste cinesi.
A me e Hiroshi è sembrato di entrare in un altro mondo quando siamo entrati nella Chinatown di Yokohama, perché questa zona è adornata da elementi architettonici tradizionali cinesi, come lanterne rosse e cancelli decorati.
Il cibo è senza dubbio una delle principali attrazioni della Chinatown di Yokohama.
Le strade sono fiancheggiate da ristoranti, bancarelle e negozi che offrono una vasta gamma di piatti cinesi, come i ravioli, l’anatra alla pechinese, i noodles cinesi, i panini al vapore e una varietà di dolci appetitosi.
Poiché entrambi avevamo mangiato abbondantemente e il nostro stomaco era pieno, abbiamo perso l’occasione di assaporare uno qualsiasi di questi piatti.
Abbiamo fatto una passeggiata, abbiamo scattato qualche foto e siamo entrati in un caffè specializzato in tè per parlare di questo e di quello prima di separarci.
©ondoku3.com
ポルトガル語(Português)
Até alguns anos atrás, eu me considerava uma pessoa de sorte com o clima.
Eu vi um céu sem nuvens em nove de cada dez casos durante minhas viagens de férias.
No entanto, o oposto aconteceu comigo ultimamente.
Meu reencontro com Hiroshi Itozawa, com quem fiz amizade no Blue Note Tokyo no início dos anos 2010, aconteceu desta vez em Yokohama, sob um céu sombrio coberto de nuvens cinzentas.
Ainda assim, acho que devo agradecer porque a previsão de chuva torrencial não se concretizou.
Em primeiro lugar, caminhamos pelo Armazém de tijolos vermelhos de Yokohama que costumava abrigar um clube de jazz chique chamado Motion Blue, que infelizmente foi forçado a fechar por causa da maldita pandemia.
Esse armazém apresenta um estilo arquitetônico único que lembra o passado de Yokohama como uma movimentada cidade portuária.
Os dois prédios que compõem o armazém foram cuidadosamente preservados e restaurados, mostrando a arquitetura industrial do início do século XX.
Nenhum evento foi realizado na espaçosa área entre os prédios, portanto a atmosfera estava bastante calma apesar da presença de um grande número de turistas.
Às 11 horas em ponto da manhã, entramos em um café dentro de um dos prédios e conversamos sem parar tomando algumas bebidas, como duas mulheres idosas que adoram fofocar, em vez de dois homens de negócios que discutem política e economia apaixonadamente.
Em seguida, fomos para o Bairro Chinês de Yokohama, um dos maiores e mais vibrantes do mundo.
Ele tem uma longa história que remonta a meados do século XIX, quando Yokohama abriu seu porto para o comércio exterior, atraindo um número substancial de imigrantes chineses.
Minha mãe me disse que me tinha levado lá quando eu era criança, mas não me lembro de nada sobre esse popular destino turístico, que sempre foi um centro movimentado de cultura, culinária e festividades chinesas.
Hiroshi e eu nos sentimos como se estivéssemos entrando em outro mundo ao entrar no Bairro Chinês de Yokohama, porque essa área é adornada com elementos arquitetônicos tradicionais chineses, como lanternas vermelhas e portões ornamentados.
A comida é, sem dúvida, uma das principais atrações do Bairro Chinês de Yokohama.
As ruas estão repletas de restaurantes, barracas de comida e lojas que oferecem uma vasta gama de pratos chineses, como bolinhos, pato à Pequim, macarrão chinês, pãezinhos cozidos no vapor e uma variedade de sobremesas de dar água na boca.
Como nós dois tínhamos comido muito e estávamos com o estômago cheio, perdemos a chance de saborear qualquer um deles.
Demos um passeio, tiramos algumas fotos e entramos em uma cafeteria especializada em chá para bater um papo sobre isso e aquilo antes de nos separarmos.
©ondoku3.com
ロシア語 (Русский Язык)
Ещё несколько лет назад я считал, что мне везёт с погодой.
В девяти случаях из десяти во время поездок в отпуск я увидел безоблачное небо.
Однако в последнее время со мной происходит обратное.
Моя встреча с Хироши Итозавой, с которым я подружился в клубе Блю Ноут Токио в начале 2010-х годов, на этот раз состоялась в Йокогаме под унылым небом, затянутым серыми тучами.
Тем не менее, думаю, я должен быть благодарен за то, что прогноз о проливном дожде не сбылся.
Сначала мы прогулялись по территории Склада из красного кирпича в Йокогаме, где раньше располагался шикарный джаз-клуб «Мотион Блю», который, к сожалению, был вынужден закрыться из-за печально известной пандемии.
Этот склад отличается уникальным архитектурным стилем, напоминающим о прошлом Йокогамы как шумного портового города.
Два здания, составляющие склад, были тщательно сохранены и отреставрированы, демонстрируя промышленную архитектуру начала 20-го века.
На просторной площадке между зданиями не проводилось никаких мероприятий, поэтому атмосфера была довольно спокойной, несмотря на присутствие большого количества отдыхающих.
Как только часы пробили 11 часов утра, мы зашли в кафе внутри одного из зданий и бесконечно болтали за несколькими чашками кофе и чая, как две пожилые женщины, которые любят посплетничать, а не как два бизнесмена, увлеченно обсуждающие политику и экономику.
Затем мы отправились в Китайский квартал Йокогамы, который является одним из самых больших и оживлённых в мире.
Он имеет долгую историю, восходящую к середине 19 века, когда Йокогама открыла свой порт для иностранной торговли, что привлекло значительное число китайских иммигрантов.
Моя мама рассказала мне, что она повела меня туда, когда я был ребёнком, но я ничего не помню об этом популярном туристическом месте, которое всегда было шумным центром китайской культуры, кухни и праздников.
Когда мы с Хироши вошли в Китайский квартал Йокогамы, то почувствовали себя как в другом мире, потому что этот район украшен традиционными китайскими архитектурными элементами, такими как красными фонарями и декоративными воротами.
Еда, несомненно, является одним из главных очарований Китайского квартала Йокогамы.
На улицах расположены сотни ресторанов, киосков и магазинов, предлагающих широкий ассортимент китайских блюд, таких как пельмени, утка по-пекински, китайская лапша, булочки на пару и разнообразные аппетитные десерты.
Поскольку мы оба уже плотно поели, и у нас был полный желудок, мы отказались от возможности полакомиться каким-то из них.
Мы прогулялись, сделали несколько фотографий и зашли в кафе, специализирующееся на чае, чтобы поболтать о том о сем, прежде чем мы попрощались.
©ondoku3.com
オランダ語(Nederlands)
Tot een paar jaar geleden dacht ik dat ik geluk had met het weer.
In negen van de tien gevallen zag ik een wolkenloze hemel op mijn vakantiereizen.
De laatste tijd is voor mij echter het tegenovergestelde waar.
Mijn reünie met Hiroshi Itozawa, met wie ik begin jaren 2010 bevriend was geraakt in de Blue Note Tokio, vond deze keer plaats in Yokohama onder een sombere hemel bedekt met grijze wolken.
Toch denk ik dat ik dankbaar moet zijn omdat de voorspelling van zware regen niet uitkwam.
Eerst liepen we rond het Pakhuis van rode bakstenen in Yokohama dat vroeger een chique jazzclub huisvestte met de naam Motion Blue, die helaas moest sluiten vanwege de vervloekte pandemie.
Dit pakhuis heeft een unieke bouwstijl die doet denken aan het verleden van Yokohama als een levendige havenstad.
De twee gebouwen die samen het pakhuis vormen zijn zorgvuldig bewaard gebleven en gerestaureerd en laten de industriële architectuur van het begin van de 20e eeuw zien.
Er vonden geen activiteiten plaats in de ruime zone tussen de gebouwen, dus de sfeer was vrij rustig ondanks de aanwezigheid van een flink aantal vakantiegangers.
Stipt om 11 uur ‘s ochtends gingen we een café binnen in een van de gebouwen en kletsten eindeloos onder het genot van een paar drankjes als twee oudere vrouwen die graag roddelen, in plaats van twee zakenmannen die hartstochtelijk discussiëren over politiek en economie.
Daarna gingen we naar de Chinese buurt van Yokohama, een van de grootste en meest levendige ter wereld.
Hij heeft een lange geschiedenis die teruggaat tot het midden van de 19e eeuw toen Yokohama zijn haven openstelde voor buitenlandse handel, wat een groot aantal Chinese immigranten aantrok.
Mijn moeder vertelde me dat ze me daar als kind mee naartoe had genomen, maar ik herinner me niets van deze populaire toeristische bestemming, die altijd een bruisend centrum van Chinese cultuur, keuken en festiviteiten is geweest.
Hiroshi en ik waanden ons in een andere wereld toen we de Chinese buurt van Yokohama binnenstapten, want dit gebied is versierd met traditionele Chinese architecturale elementen, zoals rode lantaarns en sierlijke poorten.
Eten is ongetwijfeld een van de grootste attracties van de Chinese buurt van Yokohama.
De straten zijn bezaaid met restaurants, eetkraampjes en winkels die een breed scala aan Chinese gerechten aanbieden, zoals dumplings, Pekingeend, Chinese noedels, gestoomde broodjes en een verscheidenheid aan verrukkelijke desserts.
Omdat we allebei overvloedig hadden gegeten en onze magen vol zaten, lieten we de kans aan ons voorbijgaan om een van de gerechten te proeven.
We maakten een wandeling, namen wat foto’s en gingen een café binnen dat gespecialiseerd is in thee om over ditjes en datjes te praten voordat we uit elkaar gingen.
©ondoku3.com
スウェーデン語(Svenska)
Fram till för några år sedan trodde jag att jag hade tur med vädret.
I nio fall av tio såg jag en molnfri himmel när jag reste på semester.
Men på senare tid har det varit tvärtom.
Min återförening med Hiroshi Itozawa, som jag hade lärt känna på Blue Note Tokyo i början av 2010-talet, ägde den här gången rum i Yokohama under en dyster himmel täckt av gråa moln.
Ändå antar jag att jag borde vara tacksam för att prognosen om kraftigt regn inte slog in.
Först gick vi runt det röda tegelmagasinet i Yokohama som tidigare rymde en elegant jazzklubb som hette Motion Blue, som tyvärr tvingades stänga på grund av den förbannade pandemin.
Detta magasin har en unik arkitektonisk stil som påminner om Yokohamas förflutna som en livlig hamnstad.
De två byggnaderna som utgör magasinet har bevarats och restaurerats omsorgsfullt och visar upp industriarkitekturen från början av 1900-talet.
På det stora utrymmet mellan byggnaderna hölls inget evenemang, så stämningen var ganska lugn trots närvaron av ett stort antal turister.
Prick klockan 11 på förmiddagen gick vi in på ett kafé i en av byggnaderna och chattade oändligt över några drinkar som två äldre kvinnor som älskar att skvallra, snarare än två affärsmän som passionerat diskuterar politik och ekonomi.
Därefter begav vi oss till Yokohamas Chinatown, som är en av världens största och mest livfulla.
Den har en lång historia som går tillbaka till mitten av 1800-talet då Yokohama öppnade sin hamn för utrikeshandel och lockade till sig ett stort antal kinesiska invandrare.
Min mamma berättade för mig att hon hade tagit med mig dit när jag var liten, men jag minns ingenting av detta populära turistmål, som alltid har varit ett livligt centrum för kinesisk kultur, mat och festligheter.
Hiroshi och jag kände oss som i en annan värld när vi klev in i Yokohamas Chinatown, eftersom detta område pryds av traditionella kinesiska arkitektoniska element som röda lyktor och utsmyckade portar.
Maten är utan tvekan en av de största attraktionerna i Yokohamas Chinatown.
Gatorna kantas av restauranger, matstånd och butiker som erbjuder ett brett utbud av kinesiska rätter som dumplings, pekinganka, kinesiska nudlar, ångkokta bullar och en mängd läckra desserter.
Eftersom vi båda hade ätit kopiöst och våra magar var fulla, tog vi inte chansen att njuta av någon av dem.
Vi tog en promenad, tog några foton och gick in på ett kafé som är specialiserat på te för att prata om det ena och det andra innan vi skildes åt.
©ondoku3.com
