日本語
わりと最近、東京有楽町にあるこぢんまりとした快適な映画館で「わたしは最悪。」というノルウェー映画を観ました。
長い間、名古屋以外の場所で映画を観たことがなかったため、ポスターやチラシで埋め尽くされた円形のチケット売り場と、二つのシャンデリア風の照明器具に照らされた狭い通路が視界に入った瞬間、胸が高鳴りました。
監督はデンマーク出身のヨアキム・トリアーですが、彼が数年前に監督した「テルマ」には注目していました。ちなみに「テルマ」は、ホラーの要素が入った超常現象的なスリラー映画です。
ストーリーは、ユリアという30歳の女性を中心に展開していきます。彼女はオスロで医学を勉強していましたが、気が変わって心理学を専攻し、さらには写真を専攻したものの、未だに自分の人生の方向性を決められないでいます。
僕自身もそのくらいの年齢の頃は迷える子羊のように右往左往していたので、この時点で既に彼女に感情移入し始めていました。
ある日、彼女はコミック作家として成功を収めたアクセルと恋に落ち、後に彼の家に転がり込むことになります。
しかしながら、招待されていないパーティーで迷子になった際に、アイヴィンという若くて魅力的な男性と出会います。
彼女は人生の新たな展望を見出そうとする中で、新しい恋に身を委ねずにはいられなくなります。
一抹の罪悪感を背負いながらも、彼女は関係を解消したい旨をアクセルに伝えます。
僕はこの映画のメインテーマは愛の儚さと感情による理性の凌駕だと考えていますが、ユリアとアイヴィン以外の全員にとって時間が止まった状況下で彼女が彼のもとに駆け寄るシーンは、そういったものを象徴しているように思えます。
結局のところ、この映画はハッピーエンドでもアンハッピーエンドでもありませんが、人生における一つの衝動的な行動が、不可逆的な運命の変化をもたらし得ることについて、いろいろと考えさせられました。
英語 (English)
Not long ago, I saw a Norwegian film called “The Worst Person in the World” in a small cozy cinema in Yurakucho, Tokyo.
I felt thrilled when the circular box office scattered with posters and flyers and the narrow passageway illuminated by two chandelier-like lighting fixtures came into my field of vision, because I hadn’t seen any film anywhere other than Nagoya for ages.
The film was directed by Joachim Trier from Denmark, who caught my attention several years ago with “Thelma”, a supernatural thriller film with some elements of horror.
The plot unfolds around Yulia, a 30-year-old woman who used to be a medical student in Oslo, changed her mind and specialised in psychology and then in photography, but is still uncertain about the direction of her life.
At this point, I was already starting to empathise with her, as I was also wandering like a lost sheep at that age.
One day she falls in love with Axel, a successful graphic novelist much older than she, and later moves in with him.
However, when she gets lost in a party to which she is not invited, she meets a young and charming man named Ivin.
She cannot help but give herself to her new love affair, trying to find a new perspective on her life.
With a little sense of guilt, she tells Axel that she wants to break up with him.
It seems to me that the scene where Yulia rushes over to Ivin while time stops for everyone except them represents the main themes of this film, which I think are the ephemerality of love and the predominance of emotions over reason.
After all, the film ends with neither a happy ending nor an unhappy ending, but it made me wonder how one impulsive action in life may lead to an irrevocable change in destiny.
ドイツ語(Deutsch)
Vor nicht allzu langer Zeit habe ich mir in einem kleinen gemütlichen Kino in Yurakucho, Tokio, einen norwegischen Film mit dem Titel „Der schlimmste Mensch der Welt“ angeschaut.
Ich fühlte mich begeistert, als die mit Plakaten und Flyern übersäte runde Kasse und der schmale Gang, der von zwei kronleuchterartigen Beleuchtungskörpern erhellt wurde, in mein Blickfeld traten, denn ich hatte seit Ewigkeiten nirgendwo anders als in Nagoya einen Film gesehen.
Regie führte Joachim Trier aus Dänemark, der mir vor einigen Jahren mit “Thelma”, einem übernatürlichen Thriller-Film mit einigen Horrorelementen, aufgefallen ist.
Die Handlung entfaltet sich um Yulia, eine 30-jährige Frau, die früher Medizin in Oslo studiert, ihre Meinung geändert und sich auf Psychologie und dann auf Fotografie spezialisiert hat, aber immer noch unsicher ist, in welche Richtung ihr Leben gehen sollte.
Zu diesem Zeitpunkt begann ich bereits, mich in sie einzufühlen, da ich in diesem Alter auch wie ein verlorenes Schaf wanderte.
Eines Tages verliebt sie sich in Axel, einen erfolgreichen Graphic Novel-Autor, der viel älter ist als sie, und zieht später bei ihm ein.
Als sie sich jedoch auf einer Party verirrt, zu der sie nicht eingeladen ist, trifft sie einen jungen und charmanten Mann namens Ivin.
Sie kann nicht anders, als sich ihrer neuen Liebe hinzugeben und versucht, eine neue Perspektive für ihr Leben zu finden.
Mit einem leichten Schuldgefühl sagt sie Axel, dass sie mit ihm Schluss machen will.
Es scheint mir, dass die Szene, in der Yulia zu Ivin eilt, während die Zeit für alle außer ihnen stehen bleibt, die Hauptthemen dieses Films darstellt, die meiner Meinung nach die Vergänglichkeit der Liebe und das Vorherrschen von Emotionen über die Vernunft sind.
Schließlich endet der Film weder mit einem glücklichen Ende noch mit einem unglücklichen Ende, aber ich habe mich gefragt, wie eine impulsive Handlung im Leben zu einer unwiderruflichen Änderung des Schicksals führen kann.
フランス語(Français)
Il n’y a pas longtemps, j’ai vu un film norvégien intitulé “La pire personne du monde” dans une petite salle de cinéma confortable à Yurakucho, Tokyo.
Je me sentais excité quand la billetterie circulaire parsemée d’affiches et de dépliants et le passage étroit éclairé par deux luminaires en forme de lustre sont entrés dans mon champ de vision, car je n’avais vu aucun film ailleurs qu’à Nagoya depuis très longtemps.
Le film a été réalisé par Joachim Trier du Danemark, qui a attiré mon attention il y a plusieurs années avec “Thelma”, un film thriller surnaturel avec quelques éléments d’horreur.
L’intrigue se déroule autour de Yulia, une femme de 30 ans qui a été étudiante en médecine à Oslo, a changé d’idée et s’est spécialisée en psychologie et puis en photographie, mais hésite encore sur l’orientation de sa vie.
À ce stade, je commençais déjà à sympathiser avec elle car j’errais aussi comme une brebis perdue à cet âge.
Un jour, elle tombe amoureuse d’Axel, un romancier graphique à succès beaucoup plus âgé qu’elle, et emménage plus tard chez lui.
Cependant, lorsqu’elle se perd dans une fête à laquelle elle n’est pas invitée, elle rencontre un jeune et charmant homme nommé Ivin.
Elle ne peut s’empêcher de se donner à sa nouvelle histoire d’amour, essayant de trouver une nouvelle perspective sur sa vie.
Avec un petit sentiment de culpabilité, elle dit à Axel qu’elle veut rompre avec lui.
Il me semble que la scène où Yulia se précipite vers Ivin pendant que le temps s’arrête pour tout le monde sauf eux représente les thèmes principaux de ce film, qui à mon avis sont l’éphémère de l’amour et la prédominance des émotions sur la raison.
Après tout, le film ne se termine ni par une fin heureuse ni par une fin malheureuse, mais il m’a fait me demander comment une action impulsive dans la vie peut conduire à un changement irrévocable du destin.
スペイン語 (Español)
No hace mucho vi una película noruega llamada “La peor persona del mundo” en un pequeño y acogedor cine en Yurakucho, Tokio.
Me sentí emocionado cuando la taquilla circular llena de carteles y volantes y el estrecho pasillo iluminado por dos aparatos de alumbrado en forma de candelabro entraron en mi campo de visión, ya que no había visto una película en otro lugar que no fuera Nagoya desde hace mucho tiempo.
La película fue dirigida por Joachim Trier de Dinamarca, quien me llamó la atención hace varios años con “Thelma”, una película de suspenso sobrenatural con algunos elementos de terror.
La trama gira en torno a Yulia, una mujer de 30 años que era estudiante de medicina en Oslo, cambió de idea y se especializó en psicología y luego en fotografía, pero aún duda sobre hacia dónde debería ir su vida.
En este punto, ya comenzaba a simpatizar con ella, ya que yo también deambulaba como una oveja perdida a esa edad.
Un día, se enamora de Axel, un exitoso novelista gráfico mucho mayor que ella, y luego se muda a su casa.
Sin embargo, cuando se pierde en una fiesta a la que no está invitada, conoce a un joven encantador llamado Ivin.
No puede evitar entregarse a su nueva historia de amor, tratando de encontrar una nueva perspectiva de su vida.
Con un pequeño sentimiento de culpa, le dice a Axel que quiere romper con él.
Me parece que la escena en la que Yulia corre hacia Ivin mientras el tiempo se detiene para todos menos para ellos representa los temas principales de esta película, que en mi opinión son la fugacidad del amor y el predominio de las emociones sobre la razón.
Después de todo, la película no tiene un final feliz ni un final infeliz, pero me hizo preguntarme cómo una acción impulsiva en la vida puede conducir a un cambio irrevocable en el destino.
イタリア語(Italiano)
Non molto tempo fa ho visto un film norvegese intitolato “La persona peggiore del mondo” in un piccolo e accogliente cinema a Yurakucho, Tokyo.
Mi sono sentito eccitato quando la biglietteria circolare disseminata di poster e volantini e lo stretto passaggio illuminato da due apparecchi di illuminazione a forma di lampadario sono entrati nel mio campo visivo, dato che non avevo visto un film da nessuna parte tranne che a Nagoya da molto tempo.
Il film è stato diretto dal Joachim Trier dalla Danimarca, che ha attirato la mia attenzione diversi anni fa con “Thelma”, un film thriller soprannaturale con alcuni elementi horror.
La trama ruota attorno a Yulia, una donna di 30 anni che studiava medicina a Oslo, ha cambiato idea e si è specializzata in psicologia e poi in fotografia, ma è ancora titubante sulla direzione in cui la sua vita dovrebbe andare.
A questo punto, stavo già iniziando a simpatizzare con lei perché anche io a quell’età girovagavo come una pecora smarrita.
Un giorno, si innamora di Axel, un romanziere grafico di successo molto più vecchio di lei, e in seguito si trasferisce a casa sua.
Tuttavia, quando si perde a una festa a cui non è stata invitata, incontra un giovane affascinante di nome Ivin.
Non può fare a meno di dedicarsi alla sua nuova storia d’amore, cercando di trovare una nuova prospettiva sulla sua vita.
Con un piccolo senso di colpa, dice ad Axel che vuole rompere con lui.
Mi sembra che la scena in cui Yulia si precipita verso Ivin mentre il tempo si ferma per tutti tranne che per loro rappresenti i temi principali di questo film, che secondo me sono la caducità dell’amore e il predominio delle emozioni sulla ragione.
Dopotutto, il film non ha né un fine felice né un fine infelice, ma mi ha fatto chiedermi come un’azione impulsiva nella vita possa portare a un cambiamento irrevocabile nel destino.
ポルトガル語(Português)
Não faz muito tempo, assisti a um filme norueguês chamado “A Pior Pessoa do Mundo” em um pequeno e aconchegante cinema em Yurakucho, Tóquio.
Me senti emocionado quando a bilheteria circular repleta de pôsteres e panfletos e a estreita passagem iluminada por dois dispositivos de iluminação em forma de lustre entraram no meu campo de visão, pois por muito tempo eu não tinha visto um filme em outro lugar além de Nagoya.
O filme foi dirigido por Joachim Trier da Dinamarca, que me chamou a atenção há vários anos com “Thelma”, um filme de suspense sobrenatural com alguns elementos de terror.
A trama gira em torno de Yulia, uma mulher de 30 anos que era estudante de medicina em Oslo, mudou de ideia e se especializou em psicologia e depois em fotografia, mas ainda hesita sobre a direção em que a vida dela deveria ir.
A essa altura, eu já estava começando a simpatizar com ela, pois também estava vagando como uma ovelha perdida naquela idade.
Um dia, ela se apaixona por Axel, um romancista gráfico de sucesso muito mais velho do que ela, e depois se muda para a casa dele.
No entanto, quando ela se perde em uma festa para a qual não foi convidada, ela conhece um jovem encantador chamado Ivin.
Ela não pode deixar de se entregar ao seu novo caso de amor, tentando encontrar uma nova perspectiva em sua vida.
Com um pequeno sentimento de culpa, ela diz a Axel que quer terminar com ele.
Parece-me que a cena em que Yulia corre em direção a Ivin enquanto o tempo pára para todos, menos para eles, representa os principais temas deste filme, que na minha opinião são a transitoriedade do amor e a predominância das emoções sobre a razão.
Afinal de contas, o filme não tem final feliz nem infeliz, mas me fez me perguntar como uma ação impulsiva na vida pode levar a uma mudança irrevogável no destino.
ロシア語 (Русский Язык)
Недавно я посмотрел норвежский фильм «Худший Человек В Мире» в маленьком уютном кинотеатре в Юракучо, Токио.
Я был в восторге, когда круговая касса, усеянная плакатами и флаерами, и узкий проход, освещённый двумя похожими на люстры светильниками, попали в поле моего зрения, потому что я очень давно не видел ни одного фильма, нигде больше в городе Нагоя.
Фильм был снят Йоахимом Триером из Дании, который привлёк моё внимание несколько лет назад «Тельмой», сверхъестественным триллером с элементами ужасов.
Сюжет вращается вокруг Юлии, 30-летней женщины, которая училась на медицинском факультете в Осло, передумала и стала специализироваться на психологии, а затем на фотографии, но всё ещё сомневается в направлении своей жизни.
К этому моменту я уже начал ей сочувствовать, так как в этом возрасте тоже бродил, как заблудшая овца.
Однажды она влюбляется в Акселя, успешного автора графических романов, намного старше её, а позже переезжает к нему.
Однако когда она заблудилась на вечеринке, на которую её не пригласили, она встречает очаровательного молодого человека по имени Айвин.
Она не может не отдаться своему новому любовному увлечению, пытаясь найти новый взгляд на свою жизнь.
С небольшим чувством вины она говорит Акселю, что хочет расстаться с ним.
Мне кажется, что сцена, где Юлия мчится к Айвину, пока время остановлено для всех, кроме них, представляет собой главные темы этого фильма, которые, по моему мнению, являются быстротечностью любви и преобладанием эмоций над разумом.
В конце концов, в фильме нет ни счастливого, ни несчастливого конца, но он заставил меня задуматься, как импульсивное действие в жизни может привести к безвозвратному изменению судьбы.
オランダ語(Nederlands)
Niet lang geleden zag ik een Noorse film genaamd “De Slechtste Persoon Ter Wereld” in een gezellige kleine bioscoop in Yurakucho, Tokyo.
Ik voelde me opgewonden toen de ronde kassa bezaaid met posters en flyers en de smalle doorgang verlicht door twee kroonluchterachtige verlichtingsarmaturen in mijn gezichtsveld kwamen, want ik had al heel lang nergens anders een film gezien dan in Nagoya. .
De film werd geregisseerd door Joachim Trier uit Denemarken, die enkele jaren geleden mijn aandacht trok met “Thelma”, een bovennatuurlijke thrillerfilm met wat horrorelementen.
Het verhaal draait om Yulia, een 30-jarige vrouw die geneeskunde studeerde in Oslo, van gedachten veranderde en zich specialiseerde in psychologie en daarna in fotografie, maar nog steeds aarzelt over waar haar leven heen zou moeten gaan.
Op dat moment begon ik al met haar mee te voelen omdat ik op die leeftijd ook rondliep als een verloren schaap.
Op een dag wordt ze verliefd op Axel, een succesvolle stripauteur die veel ouder is dan zij, en trekt later bij hem in.
Wanneer ze echter verdwaalt op een feest waarvoor ze niet is uitgenodigd, ontmoet ze een charmante jongeman genaamd Ivin.
Ze kan niet anders dan zichzelf geven aan haar nieuwe liefdesaffaire, probeerend een nieuw perspectief op haar leven te vinden.
Met een klein schuldgevoel vertelt ze Axel dat ze het uit wil maken met hem.
Het lijkt mij dat de scène waarin Yulia naar Ivin snelt terwijl de tijd stilstaat voor iedereen behalve zij, de hoofdthema’s van deze film vertegenwoordigt, die naar mijn mening de vergankelijkheid van liefde en de overheersing van emoties over rede zijn.
De film heeft immers noch een gelukkig einde, noch een ongelukkig einde, maar ik vroeg me af hoe een impulsief handelen in het leven kan leiden tot een onherroepelijke verandering in het lot.
スウェーデン語(Svenska)
För inte så länge sedan såg jag en norsk film som heter “Världens Sämsta Person” i en mysig liten biograf i Yurakucho, Tokyo.
Jag kände mig upprymd när den runda biljettkassan beströdd med affischer och flygblad och den trånga gången upplyst av två belysningsarmaturer i form av ljuskrona kom in i mitt synfält, för jag hade inte sett en film någon annanstans än Nagoya på väldigt länge.
Filmen regisserades av Joachim Trier från Danmark, som fångade min uppmärksamhet för flera år sedan med “Thelma”, en övernaturlig thrillerfilm med en del skräckinslag.
Handlingen kretsar kring Yulia, en 30-årig kvinna som var läkarstudent i Oslo, ändrade uppfattning och studerade psykologi och sedan fotografi, men som fortfarande är tveksam till vart hennes liv ska ta vägen.
Vid det här laget började jag redan sympatisera med henne då jag också vandrade runt som ett vilset får i den åldern.
En dag förälskar hon sig i Axel, en framgångsrik grafisk romanförfattare som är mycket äldre än henne, och flyttar senare in hos honom.
Men när hon går vilse på en fest som hon inte är inbjuden till, träffar hon en charmig ung man som heter Ivin.
Hon kan inte låta bli att ge sig själv åt sin nya kärleksaffär medan hon försöker hitta ett nytt perspektiv på sitt liv.
Med en liten skuldkänsla säger hon till Axel att hon vill göra slut med honom.
Det förefaller mig som om scenen där Yulia rusar mot Ivin medan tiden står stilla för alla utom dem representerar huvudteman i den här filmen, som enligt min mening är kärlekens förgänglighet och känslans dominans över förnuftet.
Trots allt har filmen varken ett lyckligt slut eller ett olyckligt slut, men den fick mig att undra hur en impulsiv handling i livet kan leda till en oåterkallelig förändring i ödet.
