日本語
ナンニ・モレッティ監督によるイタリアドラマ映画「三つの鍵」は、おそらく僕が今年観た中で最高の映画でしょう。
モレッティは昔から僕の好きな監督でしたが、この作品は僕の期待に応えたたけでなく、モレッティがその輝かしい経歴を次の段階に引き上げたことを実感させるものでもありました。
この映画の中で彼は、一件の交通事故が発生した後、ローマの高級住宅街にある同じアパートに住む三組の家族の実像が次第に明らかになる様子を巧みに描いています。
三組の家族は知り合いにすぎず、各家庭のドアの向こうで実際にどのような生活が営まれているのか知る由もありません。
ある晩、そのアパートの三階に住む裁判官夫婦の息子アンドレアが運転する車が、一人の女性を轢き殺してしまいます。
二階の住人であるモニカは妊婦で、長女の出産を間近に控えています。陣痛が始まるものの、彼女の夫は長期出張中であるため、彼女は一人で病院に向かいます。
一階に住む夫婦は、事故で自分たちの仕事場が崩壊した後、自分たちの娘を通りの向かい側に住む老人に翌朝まで預かってもらうことにします。
モニカは無事に出産を終えるものの、出張が多い彼女の夫は上の空であるため、彼女は自分が一人で娘を育て上げることができるのか、不安になります。
一階に住む夫婦は、自分たちの娘と、娘の世話を引き受けてくれた老人が、近くの公園で迷子になったことを知ります。娘の姿が見当たらないことに動揺した父親は、最終的に二人を発見しますが、老人が娘に性的ないたずらをしたのではないかという疑念を抱くようになります。
これらの些細な出来事は意外な展開を見せつつ、各家庭の人間関係に不和をもたらすとともに、精神的な動揺を引き起こします。
本作品の巧みな構想によって僕は最初から最後まで固唾を飲んだ状態でしたが、膨大な人の群れが彼らのアパートの前で優美に踊る最後の方のあるシーンがとりわけ印象に残りました。この芸術的なシーンは、疎遠になった各家庭の人間同士の間に和解が成立する可能性を暗示しているため、僕は安堵感に包まれました。
英語 (English)
Three floors, an Italian drama film directed by Nanni Moretti, is probably the best film I’ve ever seen this year.
He’s always been my favourite film director, but this film not only lived up to my expectations but also made me realise that he boosted his brilliant career to the next level.
In this film, he skilfully depicts how the real faces of three families in the same apartment building in a luxury residential area of Rome are gradually revealed after a traffic accident.
The three families are just acquaintances, and do not have a clue how the real life behind the door of each of them goes.
One night, a woman is killed by a car driven by Andrea, the son of a judge couple living on the second floor of the building.
Monica, a resident of the first floor, is a pregnant woman who is about to give birth to her first daughter. She starts getting contractions, but since her husband has been on a long business trip, she goes to a hospital alone.
A couple living on the ground floor decides to leave their daughter in the care of an old man across the street until morning after their workplace is destroyed by the accident.
Monica gives birth safely, but her absent-minded husband who travels frequently on business makes her feel insecure about raising her daughter on her own.
The couple on the ground floor finds out that their daughter and the old man who took care of her got lost in a nearby park. The father, upset about his daughter’s disappearance, eventually finds them both, but suspects that the old man has molested her.
These small incidents cause, in quite an unexpected manner, a dispute among the members of each family, and drive them into a tailspin.
The ingenious plot of this film kept me in breathless suspense from beginning to end, but I was especially impressed with one of the last scenes in which a huge crowd of people dance gracefully in front of their apartment building. This artistic scene, which alludes to the possibility of reconciliation among the estranged members of each family, gave me a feeling of relief.
ドイツ語(Deutsch)
Drei Etagen, ein italienisches Filmdrama unter der Regie von Nanni Moretti, ist wahrscheinlich der beste Film, den ich dieses Jahr gesehen habe.
Er war schon immer mein Lieblingsregisseur, aber dieser Film hat nicht nur meine Erwartungen erfüllt, sondern mir auch gezeigt, dass er seine brillante Karriere auf die nächste Stufe gehoben hat.
In diesem Film stellt er gekonnt dar, wie sich nach einem Verkehrsunfall nach und nach die wahren Gesichter von drei Familien zeigen, die in einem luxuriöses Wohngebiet von Rom im selben Mehrfamilienhaus leben.
Die drei Familien sind nur Bekannte und haben keine Ahnung, wie das wirkliche Leben hinter der Tür einer jeden von ihnen abläuft.
Eines Nachts wird eine Frau von einem Auto getötet, das von Andrea gefahren wird, dem Sohn eines Richterehepaars, das im zweiten Stock des Gebäudes lebt.
Monica, eine Bewohnerin im ersten Stock, ist eine schwangere Frau, die kurz vor der Geburt ihrer ersten Tochter steht. Sie bekommt Wehen, aber da ihr Mann auf einer langen Geschäftsreise ist, geht sie alleine ins Krankenhaus.
Ein im Erdgeschoss lebendes Ehepaar beschließt, ihre Tochter bis zum Morgen in der Obhut eines alten Mannes auf der anderen Straßenseite zu lassen, nachdem ihre Arbeitsstätte durch den Unfall zerstört wurde.
Monica bringt ihre Tochter sicher zur Welt, aber ihr geistesabwesender Ehemann, der beruflich viel unterwegs ist, macht sie unsicher, ob es ihr gelingt, ihre Tochter alleine großzuziehen.
Das Paar im Erdgeschoss findet heraus, dass sich ihre Tochter und der alte Mann, der sich um sie gekümmert hat, in einem nahe gelegenen Park verirrt haben. Der Vater, verärgert über das Verschwinden seiner Tochter, findet sie beide schließlich, vermutet aber, dass der alte Mann sie belästigt hat.
Diese kleinen Zwischenfälle verursachen auf ganz unerwartete Weise einen Streit zwischen den Mitgliedern jeder Familie und versetzen sie in Unruhe.
Die geniale Handlung dieses Films hat mich von Anfang bis Ende in Atem gehalten, aber eine der letzten Szenen, in der eine riesige Menschenmenge anmutig vor ihrem Mehrfamilienhaus tanzt, hat mich besonders beeindruckt. Diese künstlerische Szene, die auf die Möglichkeit der Versöhnung zwischen den entfremdeten Familienmitgliedern hinweist, hat mir ein Gefühl der Erleichterung gegeben.
フランス語(Français)
Trois étages, un film dramatique italien réalisé par Nanni Moretti, est probablement le meilleur film que j’ai jamais vu cette année.
Il a toujours été mon réalisateur préféré, mais ce film a non seulement répondu à mes attentes, mais m’a aussi fait réaliser qu’il avait propulsé sa brillante carrière au niveau supérieur.
Dans ce film, il dépeint habilement comment les vrais visages de trois familles qui vivent dans le même immeuble d’appartements dans un quartier résidentiel de luxe de Rome se révèlent progressivement après un accident de la circulation.
Les trois familles ne sont que des connaissances et n’ont aucune idée de comment se passe la vraie vie derrière la porte de chacune d’elles.
Une nuit, une femme est tuée par une voiture conduite par Andrea, le fils d’un couple de juges habitant au deuxième étage de l’immeuble.
Monica, une habitante du premier étage, est une femme enceinte qui s’apprête à donner naissance à sa première fille. Elle commence à avoir des contractions, mais comme son mari est en voyage d’affaires, elle se rend seule à l’hôpital.
Un couple qui habite au rez-de-chaussée décide de confier leur fille aux soins d’un vieil homme de l’autre côté de la rue jusqu’au matin après l’effondrement de leur lieu de travail provoqué par l’accident.
Monica accouche en toute sécurité, mais son mari distrait qui fait souvent des voyages d’affaires la rend inquiète quant à sa capacité d’élever sa fille seule.
Le couple du rez-de-chaussée apprend que leur fille et le vieil homme qui s’occupait d’elle se sont perdus dans un parc voisin. Le père, bouleversé par la disparition de sa fille, finit par les trouver tous les deux, mais soupçonne le vieil homme de l’avoir agressée sexuellement.
Ces petits incidents provoquent, de manière tout à fait inattendue, une dispute entre les membres de chaque famille, et les mettent mal à l’aise.
L’intrigue ingénieuse de ce film m’a laissé à bout de souffle du début à la fin, mais j’ai surtout été impressionné par l’une des dernières scènes où une foule immense de gens dansent gracieusement devant leur immeuble d’appartements. Cette scène artistique, qui fait allusion à la possibilité de réconciliation entre les membres éloignés de chaque famille, m’a procuré un sentiment de soulagement.
スペイン語 (Español)
Tres pisos, una película dramática italiana dirigida por Nanni Moretti, es probablemente la mejor película que he visto este año.
Él siempre ha sido mi director favorito, pero esta película no solo cumplió con mis expectativas, sino que también me hizo darme cuenta de que llevó su brillante carrera al siguiente nivel.
En esta película, describe hábilmente cómo los verdaderos rostros de tres familias que viven en el mismo edificio de apartamentos en una zona residencial de lujo de Roma se revelan gradualmente después de un accidente de tráfico.
Las tres familias son solo conocidos y no tienen idea de cómo va la vida real detrás de la puerta de cada una de ellas.
Una noche, una mujer muere atropellada por un coche conducido por Andrea, el hijo de una pareja de jueces que vive en el segundo piso del edificio.
Mónica, habitante del primer piso, es una mujer embarazada que está a punto de dar a luz a su primera hija. Empieza a tener contracciones, pero como su marido está de viaje de negocios, ella va sola al hospital.
Una pareja que vive en la planta baja decide dejar a su hija al cuidado de un anciano al otro lado de la calle hasta la mañana siguiente después del colapso de su lugar de trabajo provocado por el accidente.
Mónica da a luz sin problemas, pero su distraído esposo, que viaja con frecuencia por negocios, la deja preocupada por su capacidad de criar a su hija sola.
La pareja de la planta baja se entera de que su hija y el anciano que la cuida se han perdido en un parque cercano. El padre, molesto por la desaparición de su hija, acaba por encontrarlos a ambos, pero sospecha que el anciano la ha agredido sexualmente.
Estos pequeños incidentes provocan inesperadamente una disputa entre los miembros de cada familia y los incomodan.
La trama ingeniosa de esta película me dejó sin aliento de principio a fin, pero me impresionó especialmente una de las escenas finales donde una gran multitud de personas bailan con gracia en frente de su edificio de apartamentos. Esta escena artística, que alude a la posibilidad de reconciliación entre miembros distanciados de cada familia, me produjo una sensación de alivio.
イタリア語(Italiano)
Tre piani, un film drammatico italiano diretto da Nanni Moretti, è probabilmente il miglior film che ho visto quest’anno.
È sempre stato il mio regista preferito, ma questo film non solo ha soddisfatto le mie aspettative, ma mi ha anche fatto capire che ha portato la sua brillante carriera a un livello superiore.
In questo film, descrive abilmente come i veri volti di tre famiglie che vivono nello stesso condominio in una lussuosa zona residenziale di Roma si svelano gradualmente dopo un incidente stradale.
Le tre famiglie sono solo conoscenti e non hanno idea di come vada la vita reale dietro la porta di ognuna di loro.
Una notte una donna viene uccisa da una macchina guidata da Andrea, figlio di una coppia di giudici che abita al secondo piano del palazzo.
Monica, residente al primo piano, è una donna incinta che sta per dare alla luce la sua prima figlia. Inizia ad avere le contrazioni, ma poiché suo marito è in viaggio d’affari, va in ospedale da sola.
Una coppia che vive al pianterreno decide di lasciare la figlia alle cure di un vecchio dall’altra parte della strada fino al mattino seguente dopo il crollo del loro posto di lavoro provocato dall’incidente.
Monica partorisce in sicurezza, ma il marito distratto che viaggia spesso per affari la lascia preoccupata per la sua capacità di crescere sua figlia da sola.
La coppia al pianterreno scopre che la loro figlia e il vecchio che si prendeva cura di lei si sono persi in un parco vicino. Il padre, sconvolto dalla scomparsa della figlia, finisce per trovarli entrambi, ma sospetta che il vecchio l’abbia aggredita sessualmente.
Questi piccoli incidenti provocano inaspettatamente una disputa tra i membri di ogni famiglia e li mettono a disagio.
La trama ingegnosa di questo film mi ha lasciato senza fiato dall’inizio alla fine, ma sono rimasto impressionato soprattutto da una delle scene finali in cui un’enorme folla di persone balla con grazia davanti al loro condominio. Questa scena artistica, che allude alla possibilità di riconciliazione tra i membri allontanati di ogni famiglia, mi ha dato un senso di sollievo.
ポルトガル語(Português)
Três andares, um filme de drama italiano dirigido por Nanni Moretti, é provavelmente o melhor filme que vi este ano.
Ele sempre foi meu diretor favorito, mas este filme não apenas atendeu às minhas expectativas, mas também me fez perceber que ele levou sua brilhante carreira para o próximo nível.
Neste filme, ele retrata habilmente como os verdadeiros rostos de três famílias que moram no mesmo prédio de apartamentos em uma área residencial de luxo de Roma são revelados gradualmente após um acidente de trânsito.
As três famílias são apenas conhecidas e não têm ideia de como vai a vida real atrás da porta de cada uma delas.
Uma noite, uma mulher é morta por um carro dirigido por Andrea, filho de um casal de juízes que moram no segundo andar do prédio.
Mônica, moradora do primeiro andar, é uma mulher grávida que está prestes a dar à luz sua primeira filha. Ela começa a ter contrações, mas como seu marido está em viagem de negócios, ela vai sozinha ao hospital.
Um casal que mora no andar térreo decide deixar sua filha aos cuidados de um velho do outro lado da rua até a manhã seguinte depois do colapso do seu local de trabalho provocado pelo acidente.
Monica dá à luz com segurança, mas seu marido distraído, que viaja com frequência a negócios, a deixa preocupada com sua capacidade de criar sua filha sozinha.
O casal no andar térreo descobre que sua filha e o velho que cuida dela se perderam em um parque próximo. O pai, chateado com o desaparecimento da filha, acaba encontrando os dois, mas suspeita que o velho a tenha agredido sexualmente.
Esses pequenos incidentes provocam inesperadamente uma disputa entre os membros de cada família e os deixam desconfortáveis.
O enredo engenhoso desse filme me deixou sem fôlego do início ao fim, mas fiquei especialmente impressionado com uma das cenas finais em que uma enorme multidão de pessoas dança graciosamente na frente de seu prédio de apartamentos. Essa cena artística, que alude à possibilidade de reconciliação entre os membros distanciados de cada família, me deu uma sensação de alívio.
ロシア語 (Русский Язык)
«Три этажа», итальянский драматический фильм режиссёра Нанни Моретти, вероятно, лучший фильм, который я посмотрел в этом году.
Он всегда был моим любимым режиссёром, но этот фильм не только оправдал мои ожидания, но и заставил меня осознать, что его блестящая карьера вышла на новый уровень.
В этом фильме он мастерски изображает, как после дорожного происшествия постепенно раскрываются истинные лица трёх семей, живущих в одном многоквартирном доме в элитном жилом районе Рима.
Три семьи являются просто знакомыми и понятия не имеют, что такое настоящая жизнь за дверью каждой из них.
Однажды ночью женщину сбит машина, за рулём которой находится Андреа, сын пары судей, живущих на третьем этаже здания.
Моника, жительница второго этажа, — беременная женщина, которая вот-вот родит свою первую дочь. У неё начинаются схватки, но так как её муж в командировке, она едет в больницу одна.
Пара, которая живёт в первом этаже, решает оставить свою дочь на попечение старика на другой стороне улицы до следующего утра после того, как их рабочее место рухнуло в результате происшествия.
Моника благополучно рожает, но её рассеянный муж, который часто путешествует по делам, заставляет её беспокоиться о том, сможет ли она вырастить дочь самостоятельно.
Пара на первом этаже узнает, что их дочь и старик, ухаживающий за ней, заблудились в ближайшем парке. Отец, расстроенный исчезновением дочери, в конечном итоге находит их обоих, но подозревает старика в её изнасиловании.
Эти небольшие инциденты неожиданно провоцируют спор между членами каждой семьи и заставляют их чувствовать себя неловко.
Из-за гениального сюжета этого фильма у меня перехватило дыхание в напряжении от начала до конца, но особенно меня впечатлила одна из финальных сцен, где огромная толпа людей грациозно танцует перед их многоквартирным домом. Эта художественная сцена, намекающая на возможность примирения отчуждённых членов каждой семьи, принесла мне чувство облегчения.
オランダ語(Nederlands)
Drie verdiepingen, een Italiaanse dramafilm geregisseerd door Nanni Moretti, is waarschijnlijk de beste film die ik dit jaar heb gezien.
Hij is altijd mijn favoriete regisseur geweest, maar deze film voldeed niet alleen aan mijn verwachtingen, maar deed me ook beseffen dat hij zijn briljante carrière naar een hoger niveau heeft getild.
In deze film laat hij vakkundig zien hoe de ware gezichten van drie families die in hetzelfde flatgebouw in een luxe woonwijk van Rome wonen, geleidelijk aan worden onthuld na een verkeersongeval.
De drie families zijn gewoon kennissen en hebben geen idee hoe het echte leven achter de deur van elk van hen gaat.
Op een nacht wordt een vrouw gedood door een auto bestuurd door Andrea, de zoon van een echtpaar rechters die op de tweede verdieping van het gebouw wonen.
Monica, een bewoner van de eerste verdieping, is een zwangere vrouw die op het punt staat te bevallen van haar eerste dochter. Ze krijgt weeën, maar omdat haar man op zakenreis is, gaat ze alleen naar het ziekenhuis.
Een echtpaar dat op de benedenverdieping woont, besluit hun dochter onder de hoede van een oude man aan de overkant van de straat achter te laten tot de volgende ochtend na de ineenstorting van hun werkplek veroorzaakt door het ongeval.
Monica bevalt veilig, maar haar verstrooide echtgenoot, die vaak voor zaken reist, maakt haar ongerust over haar vermogen om haar dochter alleen op te voeden.
Het echtpaar op de benedenverdieping komt erachter dat hun dochter en de oude man die voor haar zorgt, verdwaald zijn in een nabijgelegen park. De vader, van streek door de verdwijning van zijn dochter, vindt ze beide uiteindelijk, maar verdenkt de oude man ervan haar seksueel te hebben misbruikt.
Deze kleine incidenten veroorzaken onverwacht een geschil tussen de leden van elk gezin en maken hen ongemakkelijk.
Het ingenieuze verhaal van deze film liet me ademloos van begin tot eind, maar ik was vooral onder de indruk van een van de laatste scènes waar een enorme menigte mensen sierlijk danst voor hun flatgebouw. Deze artistieke scène, die verwijst naar de mogelijkheid van verzoening tussen vervreemde leden van elk gezin, gaf me een gevoel van opluchting.
スウェーデン語(Svenska)
Tre våningar, en italiensk dramafilm regisserad av Nanni Moretti, är förmodligen den bästa filmen som jag har sett i år.
Han har alltid varit min favoritregissör, men den här filmen motsvarade inte bara mina förväntningar, utan fick mig också att inse att han tog sin briljanta karriär till nästa nivå.
I den här filmen skildrar han skickligt hur de sanna ansiktena hos tre familjer som bor i samma flerfamiljshus i ett lyxigt bostadsområde i Rom gradvis avslöjas efter en trafikolycka.
De tre familjerna är bara bekanta och har ingen aning om hur det verkliga livet går bakom dörren av var och en av dem.
En natt dödas en kvinna av en bil som körs av Andrea, son till ett par domare som bor på andra våningen i byggnaden.
Monica, som bor på första våningen, är en gravid kvinna som är på väg att föda sin första dotter. Hon börjar få sammandragningar, men eftersom hennes man är på affärsresa åker hon ensam till sjukhuset.
Ett par som bor på nedervåningen bestämmer sig för att lämna sin dotter i vård av en gammal man på andra sidan gatan till nästa morgon efter kollapsen av deras arbetsplats orsakad av olyckan.
Monica föder säkert, men hennes frånvarande man som ofta reser i affärer gör henne orolig över hennes förmåga att uppfostra sin dotter ensam.
Paret på nedervåningen får veta att deras dotter och den gamle mannen som tar hand om henne har gått vilse i en närliggande park. Fadern, upprörd över sin dotters försvinnande, hittar dem båda till slut, men misstänker den gamle mannen för att ha förgripit sig på henne sexuellt.
Dessa små incidenter provocerar oväntat fram en tvist mellan medlemmarna i varje familj och gör dem obekväma.
Den geniala handlingen i den här filmen gjorde mig andfådd från början till slut, men jag blev särskilt imponerad av en av slutscenerna där en stor skara människor graciöst dansar framför deras hyreshus. Denna konstnärliga scen, som anspelar på möjligheten till försoning mellan de främmande medlemmarna i varje familj, gav mig en känsla av lättnad.
