日本語
イスタンブールの繁華街を歩き、モスクの異国情緒溢れる美しさに感嘆し、ヨーロッパとアジアの大陸境界の一部であるボスポラス海峡をタクシーで渡ったのは、もうずいぶん前のことです。
トルコの人々が日本に強い親近感を抱いていると言われるのも納得できるほど、現地で出会った人々の多くはとても友好的でした。
そういえば、昨年の夏、ベオグラード郊外で現金の持ち合わせがなく困っていた僕に救いの手を差し伸べてくれたのもトルコ人の青年でした。
最近、渋谷の東京ジャーミイを訪れた際、イスタンブールでの楽しい思い出がすべて一気に甦りました。
このモスクは、近隣のオフィスビル群の中にあって尖塔が目立つので、すぐに見つけることができました。
モスクの内部は、僕にとって別世界でした。
説教壇の美しいデザイン、壁に描かれたアラビア文字、陽光が差し込むステンドグラス、ドームの幾何学模様などが、あまりにも素晴らしかったため、思わずため息が出ました。
東京ジャーミイの歴史は戦前に遡ります。
1938年、ロシア革命を逃れて日本に移住したカザンのトルコ人たちの礼拝所を求める声に応え、当時の日本政府の援助で、東京イスラム学校が開校しました。
以来、このモスクは、ほぼ半世紀にわたって日本のすべてのイスラム教徒の拠り所となっていました。
1986年に建物の老朽化で取り壊されましたが、2000年に東京ジャーミイ＆トルコ文化センターとして再建されました。
モスクを立ち去る前に、2月6日にトルコ南東部で発生した大地震の被災者を支援するため、心ばかりの寄付をしました。
©ondoku3.com
英語 (English)
It was a long time ago that I walked around the busy streets of Istanbul, marveled at the exotic beauty of some mosques, and took a taxi to cross the Bosporus strait forming part of the continental boundary between Europe and Asia.
Most of the people I met there were extremely friendly, which made me understand why it is often said that the Turkish people have a strong affinity for Japan.
Come to think of it, it was a young Turkish man who lent me a helping hand when I was short of cash and stranded in the suburbs of Belgrade last summer.
Upon my recent visit to the Tokyo Mosque in Shibuya, all the pleasant memories in Istanbul came back to me like a flash.
This mosque was easy to find because its minaret stood out among a spate of office buildings in the neighbourhood.
The interior of the mosque was another world to me.
The beautiful design of the minbar, the Arabic calligraphy on the walls, the stained-glass windows through which the sunlight streamed, and the geometric patterns on the dome were so amazing that I couldn’t help but give a sigh.
The history of the Tokyo Mosque dates back to the pre-war period.
In 1938, the Tokyo Islamic School was inaugurated with the aid of the Japanese Government at that time, in response to demands for a place of worship for the Turks in Kazan who had escaped the Russian Revolution and immigrated to Japan.
This mosque had since been a cornerstone for all the Muslims in Japan for almost half a century.
Although it was demolished in 1986 due to the deterioration of its building, it was reconstructed in 2000 as the Tokyo Mosque and the Turkish culture centre.
Before leaving the mosque, I made a small donation to help the victims of the deadly earthquake that struck the southeastern part of Turkey on February 6th.
©ondoku3.com
ドイツ語(Deutsch)
Es ist schon lange her, dass ich durch die belebten Straßen Istanbuls spazierte, die exotische Schönheit einiger Moscheen bestaunte und ein Taxi nahm, um die Meerenge Bosporus zu überqueren, die einen Teil der kontinentalen Grenze zwischen Europa und Asien bildet.
Die meisten Menschen, denen ich dort begegnete, waren äußerst freundlich, was mich verstehen ließ, warum oft gesagt wird, dass die Türken eine starke Affinität zu Japan haben.
Ach ja, war es ein junger türkischer Mann, der mir eine helfende Hand reichte, als ich im letzten Sommer im Vorort von Belgrad ohne Bargeld gestrandet war.
Als ich kürzlich die Tokio-Moschee in Shibuya besuchte, kamen mir all die schönen Erinnerungen an Istanbul wie ein Blitz zurück.
Diese Moschee war leicht zu finden, denn ihr Minarett stach aus einer Reihe von Bürogebäuden in der Nachbarschaft hervor.
Das Innere der Moschee war für mich eine andere Welt.
Das wunderschöne Design der Minbar, die arabische Kalligrafie an den Wänden, die Buntglasfenster, durch die die Sonne schien, und die geometrischen Muster auf der Kuppel waren so beeindruckend, dass ich mir einen Seufzer nicht verkneifen konnte.
Die Geschichte der Tokio-Moschee reicht bis in die Vorkriegszeit zurück.
Im Jahr 1938 wurde die islamische Schule von Tokio mit Hilfe der damaligen japanischen Regierung eingeweiht, als Reaktion auf die Forderung nach einem Gotteshaus für die Türken in Kasan, die der russischen Revolution entkommen und nach Japan eingewandert waren.
Seitdem war diese Moschee fast ein halbes Jahrhundert lang ein Eckpfeiler für alle Muslime in Japan.
Obwohl sie 1986 wegen des Verfalls ihres Gebäudes abgerissen wurde, wurde sie im Jahr 2000 als die Tokio-Moschee und das Türkische Kulturzentrum wieder aufgebaut.
Bevor ich die Moschee verließ, gab ich eine kleine Spende für die Opfer des tödlichen Erdbebens, das den Südosten der Türkei am 6. Februar erschütterte.
©ondoku3.com
フランス語(Français)
Ça fait longtemps que je ne me suis pas promené dans les rues animées d’Istanbul, que je ne me suis pas émerveillé devant la beauté exotique de certaines mosquées, et que je n’ai pas pris un taxi pour traverser le détroit du Bosphore, qui fait partie de la frontière continentale entre l’Europe et l’Asie.
La plupart des personnes que j’y ai rencontrées ont été extrêmement amicales, ce qui m’a permis de comprendre pourquoi on dit souvent que le peuple turc a une forte affinité avec le Japon.
À bien y penser, c’est un jeune Turc qui m’a donné un coup de main lorsque j’étais à court d’argent et j’étais dans le pétrin dans la banlieue de Belgrade l’été dernier.
Lors de ma récente visite à la mosquée de Tokyo à Shibuya, tous les souvenirs agréables d’Istanbul me sont revenus comme un éclair.
Cette mosquée était facile à trouver parce que son minaret se distinguait parmi les nombreux immeubles de bureaux du quartier.
L’intérieur de la mosquée était un autre monde pour moi.
Le beau design du minbar, la calligraphie arabe sur les murs, les vitraux qui laissent passer le soleil, et les motifs géométriques de la coupole étaient si étonnants que je n’ai pu m’empêcher de pousser un soupir.
L’histoire de la mosquée de Tokyo remonte à l’avant-guerre.
En 1938, l’école islamique de Tokyo a été inaugurée avec l’aide du gouvernement japonais de l’époque, en réponse à la demande d’un lieu de culte pour les Turcs de Kazan qui avaient fui la révolution russe et immigré au Japon.
Depuis lors, cette mosquée était la pierre angulaire de tous les musulmans du Japon pendant près d’un demi-siècle.
Bien qu’elle ait été démolie en 1986 en raison de la détérioration de son bâtiment, elle a été reconstruite en 2000 pour devenir la mosquée de Tokyo et le centre culturel turc.
Avant de quitter la mosquée, j’ai fait un petit don pour aider les victimes du tremblement de terre meurtrier qui a frappé le sud-est de la Turquie le 6 février.
©ondoku3.com
スペイン語 (Español)
Ha pasado mucho tiempo desde que pasé por las concurridas calles de Estambul, me maravillé con la exótica belleza de algunas mezquitas y cogí un taxi para cruzar el estrecho del Bósforo, que forma parte de la frontera continental entre Europa y Asia.
La mayoría de la gente que conocí allí era extremadamente amable, lo que me hizo comprender por qué se suele decir que el pueblo turco tiene una gran afinidad con Japón.
Ahora que lo pienso, fue un joven turco quien me echó una mano cuando me faltaba dinero y estaba en apuros en los suburbios de Belgrado el verano pasado.
En mi reciente visita a la mezquita de Tokio, en Shibuya, todos los recuerdos agradables de Estambul volvieron a mí como un relámpago.
Esta mezquita era fácil de encontrar porque su minarete destacaba entre un montón de edificios de oficinas del barrio.
El interior de la mezquita era otro mundo para mí.
El bello diseño del minbar, la caligrafía árabe en las paredes, las vidrieras por las que entraba la luz del sol y los motivos geométricos de la cúpula eran tan asombrosos que no pude evitar un suspiro.
La historia de la mezquita de Tokio se remonta al periodo anterior a la guerra.
En 1938 se inauguró la escuela islámica de Tokio con la ayuda del gobierno japonés de la época, en respuesta a la demanda de un lugar de culto para los turcos de Kazán que habían escapado de la Revolución Rusa y imigrado a Japón.
Desde entonces, esta mezquita era una piedra angular para todos los musulmanes de Japón durante casi medio siglo.
Aunque fue demolida en 1986 debido al deterioro de su edificio, fue reconstruida en 2000 como la mezquita de Tokio y el centro cultural turco.
Antes de abandonar la mezquita, hice un pequeño donativo para ayudar a las víctimas del mortífero terremoto que asoló el sureste de Turquía el 6 de febrero.
©ondoku3.com
イタリア語(Italiano)
È passato molto tempo da quando ho camminato per le strade trafficate di Istanbul, ho ammirato la bellezza esotica di alcune moschee e ho preso un taxi per attraversare lo stretto del Bosforo, che fa parte del confine continentale tra Europa e Asia.
La maggior parte delle persone che ho incontrato lì è stata estremamente cordiale, il che mi ha fatto capire perché si dice spesso che il popolo turco ha una forte affinità con il Giappone.
A pensarci bene, è stato un giovane turco a darmi una mano quando ero a corto di soldi e in difficoltà nella periferia di Belgrado l’estate scorsa.
Durante la mia recente visita alla moschea di Tokyo a Shibuya, tutti i piacevoli ricordi di Istanbul mi sono tornati alla mente come un lampo.
Questa moschea è stata facile da trovare perché il suo minareto spiccava tra un sacco di edifici per uffici del quartiere.
L’interno della moschea era un altro mondo per me.
Il bellissimo design del minbar, la calligrafia araba sulle pareti, le vetrate che lasciano entrare la luce del sole e i motivi geometrici sulla cupola erano così sorprendenti che non ho potuto fare a meno di emettere un sospiro.
La storia della moschea di Tokyo risale al periodo prebellico.
Nel 1938, con l’aiuto del governo giapponese dell’epoca, fu inaugurata la scuola islamica di Tokyo, in risposta alla richiesta di un luogo di culto per i turchi di Kazan che erano sfuggiti alla rivoluzione russa ed erano immigrati in Giappone.
Da allora, questa moschea era una pietra miliare per tutti i musulmani in Giappone per quasi mezzo secolo.
Sebbene sia stata demolita nel 1986 a causa del deterioramento del suo edificio, è stata ricostruita nel 2000 come la moschea di Tokyo e il centro culturale turco.
Prima di lasciare la moschea, ho fatto una piccola donazione per aiutare le vittime del terremoto mortale che ha colpito il sud-est della Turchia il 6 febbraio.
©ondoku3.com
ポルトガル語(Português)
Já faz muito tempo desde que andei pelas ruas movimentadas de Istambul, me maravilhei com a beleza exótica de algumas mesquitas e peguei um táxi para atravessar o Estreito de Bósforo, que faz parte da fronteira continental entre a Europa e a Ásia.
A maioria das pessoas que conheci lá era extremamente amigável, o que me fez entender por que costuma-se dizer que o povo turco tem uma forte afinidade com o Japão
Pensando bem, foi um jovem turco que me deu uma mão quando eu estava sem dinheiro e com dificuldades nos subúrbios de Belgrado no verão passado.
Em minha recente visita à mesquita de Tóquio, em Shibuya, todas as lembranças agradáveis de Istambul voltaram a minha mente como um relâmpago.
Essa mesquita foi fácil de encontrar porque seu minarete se destacava entre um monte de prédios de escritórios no bairro.
O interior da mesquita era outro mundo para mim.
O lindo design do minbar, a caligrafia árabe nas paredes, os vitrais que deixavam entrar a luz do sol e os padrões geométricos na cúpula eram tão impressionantes que não pude deixar de suspirar.
A história da mesquita de Tóquio remonta ao período anterior à guerra.
Em 1938, a escola islâmica de Tóquio foi inaugurada com a ajuda do governo japonês da época, em resposta à demanda por um local de culto para os turcos de Kazan que tinham escapado da Revolução Russa e imigrado para o Japão.
Desde então, essa mesquita era uma pedra fundamental para todos os muçulmanos no Japão durante quase meio século.
Embora tenha sido demolida em 1986 devido à deterioração de seu prédio, ela foi reconstruída em 2000 como a mesquita de Tóquio e o centro cultural turco.
Antes de deixar a mesquita, fiz uma pequena doação para ajudar as vítimas do terremoto mortal que atingiu o sudeste da Turquia em 6 de fevereiro.
©ondoku3.com
ロシア語 (Русский Язык)
Прошло много времени с тех пор, как я гулял по оживленным улицам Стамбула, восхищался экзотической красотой некоторых мечетей и ездил на такси через пролив Босфор, который является частью континентальной границы между Европой и Азией.
Большинство людей, которых я там встретил, были чрезвычайно дружелюбны, что позволило мне понять, почему часто говорят, что турецкий народ испытывает сильную симпатию к Японии.
Если подумать, то именно молодой турок протянул мне руку помощи, когда прошлым летом в пригороде Белграда у меня не хватало денег и я был в беде.
Во время моего недавнего посещения в Токийскую мечеть в Сибуя все приятные воспоминания о Стамбуле вернулись ко мне, как вспышка молнии.
Эту мечеть было легко найти, потому что её минарет выделялся среди множества офисных зданий в этом районе.
Внутреннее убранство мечети было для меня другим миром.
Красивый дизайн минбара, арабская каллиграфия на стенах, витражи, пропускающие солнечный свет, и геометрические узоры на куполе были настолько удивительны, что я не мог не вздохнуть.
История Токийской мечети восходит к довоенному периоду.
В 1938 году при содействии тогдашнего японского правительства была официально открыта Токийская исламская школа в ответ на потребность в месте поклонения для казанских турок, которые спаслись от русской революции и иммигрировали в Японию.
С тех пор эта мечеть в течение почти полувека являлась краеугольным камнем для всех мусульман Японии.
Хотя в 1986 году она была снесена из-за ухудшения состояния её здания, в 2000 году она была восстановлена в качестве Токийской мечети и турецкого культурного центра.
Прежде чем покинуть мечеть, я сделал небольшое пожертвование, чтобы помочь жертвам смертоносного землетрясения, произошедшего 6 февраля на юго-востоке Турции.
©ondoku3.com
オランダ語(Nederlands)
Het is lang geleden dat ik door de drukke straten van Istanbul liep, de exotische schoonheid van enkele moskeeën bewonderde en een taxi nam om de Bosporus zeestraat over te steken, die deel uitmaakt van de continentale grens tussen Europa en Azië.
De meeste mensen die ik daar ontmoette waren uiterst vriendelijk, waardoor ik me realiseerde waarom vaak wordt gezegd dat Turkse mensen een sterke affiniteit hebben met Japan.
Nu ik erover nadenk: het was een jonge Turk die me een handje hielp toen ik vorige zomer in de buitenwijken van Belgrado zonder geld zat en het moeilijk had.
Tijdens mijn recente bezoek aan de moskee van Tokio in Shibuya kwamen alle aangename herinneringen aan Istanbul naar mij terug als een flits.
Deze moskee was gemakkelijk te vinden omdat zijn minaret opviel tussen de vele kantoorgebouwen in de buurt.
Het interieur van de moskee was voor mij een andere wereld.
Het prachtige ontwerp van de minbar, de Arabische kalligrafie op de muren, de gebrandschilderde ramen waardoor het zonlicht naar binnen stroomde, en de geometrische patronen op de koepel waren zo verbazingwekkend dat ik niet anders kon dan een zucht slaken.
De geschiedenis van de moskee van Tokio gaat terug tot de vooroorlogse periode.
In 1938 werd, met de hulp van de toenmalige Japanse regering, de Tokio islamitische school ingewijd als antwoord op een verzoek om een gebedshuis voor de Turken in Kazan die de Russische Revolutie waren ontvlucht en naar Japan waren geïmmigreerd.
Sindsdien was deze moskee gedurende bijna een halve eeuw een oriëntatiepunt voor alle moslims in Japan.
Hoewel hij in 1986 werd afgebroken vanwege de achteruitgang van het gebouw, werd hij in 2000 herbouwd als de moskee van Tokio en het Turkse culturele centrum.
Voordat ik de moskee verliet, heb ik een kleine donatie gedaan om de slachtoffers van de dodelijke aardbeving te helpen die Zuidoost-Turkije op 6 februari trof.
©ondoku3.com
スウェーデン語(Svenska)
Det var länge sedan jag vandrade på Istanbuls livliga gator, beundrade den exotiska skönheten i vissa moskéer och tog en taxi för att korsa Bosporus-sundet, som är en del av kontinentalgränsen mellan Europa och Asien.
De flesta människor jag mötte där var oerhört vänliga, vilket fick mig att inse varför det ofta sägs att det turkiska folket har en stark samhörighet med Japan.
När jag tänker efter var det en ung turk som gav mig en hjälpande hand när jag hade ont om pengar och var i trubbel i Belgrads förorter förra sommaren.
Under mitt senaste besök i Tokyo-moskén i Shibuya kom alla trevliga minnen från Istanbul tillbaka till mig som en blixt.
Denna moské var lätt att hitta eftersom dess minaret utmärkte sig bland många kontorsbyggnader i grannskapet.
Moskéns inre var en annan värld för mig.
Minbarens vackra utformning, den arabiska kalligrafin på väggarna, de färgade glasfönstren som släppte in solljus och de geometriska mönstren på kupolen var så underbara att jag inte kunde släppa ut en suck.
Tokyo-moskéns historia går tillbaka till förkrigstiden.
År 1938 invigdes Tokyos islamiska skola med hjälp av den dåvarande japanska regeringen som svar på en begäran om en gudstjänstlokal för turkarna i Kazan som hade flytt från den ryska revolutionen och invandrat till Japan.
Sedan dess var denna moské ett landmärke för alla muslimer i Japan under nästan ett halvt sekel.
Även om den revs 1986 på grund av byggnadens försämring, återuppbyggdes den år 2000 som Tokyo-moskén och det turkiska kulturcentret.
Innan jag lämnade moskén gjorde jag en liten donation för att hjälpa offren för den dödliga jordbävningen som drabbade sydöstra Turkiet den 6 februari.
©ondoku3.com
