日本語
先日、僕の行きつけの映画館、名古屋の伏見ミリオン座で映画『チャイコフスキーの妻』を鑑賞しました。
世界的な作曲家であるチャイコフスキーは、音楽の才能を除き、気難しくて社交性に欠け、女性との関係を築くのが苦手で一人暮らしが長いという点で、僕と共通点があったため、彼の行く末を、僕自身の今後の人生をシミュレーションするような気持ちで追っていました。
男色家であるという噂が絶えなかったチャイコフスキーにとって、妻アントニーナとの結婚生活は、そのような悪評からの隠れ蓑でしかなかったのに対し、アントニーナはチャイコフスキーと添い遂げることに対して尋常でない執着心を抱いていたという事実は、二人の関係の破綻を想像させるのに十分でした。
アントニーナは、チャイコフスキーとの離婚を頑なに拒んだにもかかわらず、自身の離婚問題を担当した弁護士と不倫関係に陥って三人の私生児を生んだ点にはまったく共感できませんでしたが、彼女にあてがわれた「世紀の悪妻」という異名は的外れだと思いました。
彼女はチャイコフスキーにとって決して悪妻だったわけではなく、その盲目的かつ献身的な愛が彼の価値観とかみ合わなかった点が、二人の人生を不幸にした最大の原因でしょう。
結婚が人生における一つの選択肢にすぎなくなった現代とは異なり、当時のロシア社会では、世間体を保つためには結婚することが必要だったわけですから、僕は選択の幅が広がった現代に生まれて来て良かったと思います。
それにしても、エンドロールが流れた途端、スマホをいじり始めたり、映画の感想を語り始めたりする人がいたのには辟易としました。
エンドロールを見るのも見ないのも個人の自由であり、静かに退出するのは一向に構わないと思いますが、エンドロールを鑑賞している人の邪魔になるそのような行為は許せません。
僕は特典映像を期待しているわけではなく、映画の製作に携わったスタッフの名前に興味があるわけでもありませんが、映画の世界に没頭した状態から覚めて、映画館の外に出て現実に引き戻されるまでにある程度の時間が必要なので、そのような橋渡し役として、エンドロールを重宝しています。
映画館には、映画作品の一部であるエンドロールの最中も、他の鑑賞者の邪魔になるような行為は慎むべきだというアナウンスを上映前に徹底してほしいものです。
©ondoku3.com
英語 (English)
The other day, I saw the film entitled ”Tchaikovsky’s Wife” at the cinema I usually go to, the Fushimi Millionza in Nagoya.
The world-famous composer Tchaikovsky, except for his musical talent, shared similarities with me in that he was difficult in temperament and lacking in sociability, was not good at building relationships with women, and lived alone for a long time. I was observing him as if I were simulating my own future life.
For Tchaikovsky, who was constantly rumoured to be a pederast, his marriage to his wife Antonina was only a cover for such notoriety, whereas Antonina had an unusual obsession with being with Tchaikovsky. This fact was enough to imagine the breakdown of their relationship.
Although I had no sympathy for Antonina in that she had an affair with the lawyer who handled her divorce proceedings and gave birth to three illegitimate children, I was under the impression that the nickname ‘the worst wife of the century’ applied to her was misplaced, despite her stubborn refusal to divorce Tchaikovsky.
She was never a bad wife to Tchaikovsky, but the fact that her blind and devoted love did not match her husband’s values was probably the main reason for the unhappiness in their lives.
Unlike today, when marriage is just an option in life, in Russian society at that time it was necessary to get married in order to keep up appearances, so I am glad to have been born in the modern age when there are more choices in life.
Incidentally, I was fed up with people who started fiddling with their phones and talking about their impressions of the film as soon as the end credits rolled.
It is up to the individual to leave quietly without seeing the end credits, but such behaviour, which interferes with people enjoying the end credits, is unacceptable.
I do not expect bonus footage, nor am I interested in the names of the staff involved in the production of the film, but I need a certain amount of time to wake up from my immersion in the world of the film before walking out of the cinema and being brought back to the real world, so I see the end credits as a bridge linking the two worlds.
I would like the cinema to make a detailed announcement before any film is shown that people should refrain from disturbing other viewers during the end credits, which belong to the film.
©ondoku3.com
ドイツ語(Deutsch)
Neulich habe ich in dem Kino, in das ich normalerweise gehe, dem Fushimi Millionza in Nagoya, den Film „Tschaikowskis Frau“ gesehen.
Der weltberühmte Komponist Tschaikowsky hatte, mit Ausnahme seines musikalischen Talents, insofern Ähnlichkeiten mit mir, als er ein schwieriges Temperament hatte, wenig gesellig war, keine guten Beziehungen zu Frauen aufbauen konnte und lange Zeit allein lebte. Ich beobachtete ihn, als ob ich mein eigenes zukünftiges Leben simulieren würde.
Für Tschaikowsky, dem ständig nachgesagt wurde, ein Päderast zu sein, war die Ehe mit seiner Frau Antonina nur ein Deckmantel für dieses böse Gerücht, während Antonina eine ungewöhnliche Obsession hatte, mit Tschaikowsky zusammen zu sein. Diese Tatsache reichte aus, um sich das Scheitern ihrer Beziehung vorzustellen.
Obwohl ich kein Mitleid mit Antonina hatte, weil sie eine Affäre mit dem Anwalt hatte, der sich um ihr Scheidungsverfahren kümmerte, und drei uneheliche Kinder gebar, hatte ich den Eindruck, dass der Spitzname „die schlechteste Ehefrau des Jahrhunderts“, der ihr angehängt wurde, trotz ihrer hartnäckigen Weigerung, sich von Tschaikowsky scheiden zu lassen, unangebracht war.
Sie war nie eine schlechte Ehefrau für Tschaikowsky, aber die Tatsache, dass ihre blinde und hingebungsvolle Liebe nicht mit den Werten ihres Mannes übereinstimmte, war wahrscheinlich der Hauptgrund für das Unglück in ihrem Leben.
Im Gegensatz zu heute, wo die Ehe nur eine Option im Leben ist, war es in der damaligen russischen Gesellschaft notwendig, zu heiraten, um den Schein zu wahren, und ich bin froh, in der heutigen Zeit geboren zu sein, in der es mehr Wahlmöglichkeiten im Leben gibt.
Nebenbei bemerkt: ich hatte die Nase voll von Leuten, die an ihren Handys herumfummelten und über ihre Eindrücke vom Film sprachen, sobald der Abspann lief.
Es ist Sache des Einzelnen, ruhig wegzugehen, ohne den Abspann zu sehen, aber ein solches Verhalten, das den Genuss des Abspanns stört, ist inakzeptabel.
Ich erwarte kein Bonusmaterial und bin auch nicht an den Namen der an der Produktion des Films beteiligten Mitarbeiter interessiert, aber ich brauche eine gewisse Zeit, um aus meinem Eintauchen in die Welt des Films aufzuwachen, bevor ich das Kino verlasse und in die reale Welt zurückgebracht werde, daher sehe ich den Abspann als eine Brücke zwischen den beiden Welten.
Ich würde mir wünschen, dass das Kino vor jeder Filmvorführung eine ausführliche Ankündigung macht, dass die Zuschauer während des Abspanns, der zum Film gehört, nicht gestört werden dürfen.
©ondoku3.com
フランス語(Français)
L’autre jour, j’ai vu le film « La femme de Tchaïkovski » au cinéma où je vais habituellement, le Fushimi Millionza à Nagoya.
Le célèbre compositeur Tchaïkovski, à l’exception de son talent musical, avait des points communs avec moi : il était d’un tempérament difficile et peu sociable, il n’était pas doué pour nouer des relations avec les femmes et il avait longtemps vécu seul. Je l’observais comme si je simulais ma propre vie future.
Pour Tchaïkovski, qui faisait l’objet de rumeurs incessantes sur sa vie de pédéraste, son mariage avec sa femme Antonina n’était qu’une couverture pour cette mauvaise reputation, alors qu’Antonina avait une obsession inhabituelle pour Tchaïkovski. Ce fait suffisait à imaginer la rupture de leur relation.
Bien que je n’aie aucune sympathie pour Antonina dans la mesure où elle a eu une liaison avec l’avocat qui s’occupait de sa procédure de divorce et où elle a donné naissance à trois enfants illégitimes, j’ai eu l’impression que le surnom de « la pire épouse du siècle » qui lui avait été donné était déplacé, malgré son refus obstiné de divorcer de Tchaïkovski.
Elle n’a jamais été une mauvaise épouse pour Tchaïkovski, mais le fait que son amour aveugle et dévoué ne corresponde pas aux valeurs de son mari a probablement été la principale raison du malheur de leur vie.
Contrairement à aujourd’hui, où le mariage n’est qu’une option dans la vie, dans la société russe de l’époque, il était nécessaire de se marier pour sauver les apparences, et je suis donc heureux d’être né à l’ère moderne, où il y a plus de choix dans la vie.
D’ailleurs, j’en ai eu assez des gens qui ont commencé à tripoter leurs téléphones et à parler de leurs impressions sur le film dès que le générique de fin est apparu.
Il appartient à l’individu de partir tranquillement sans voir le générique de fin, mais un tel comportement, qui empêche les gens de profiter du générique de fin, est inacceptable.
Je ne m’attends pas à des séquences bonus, je ne suis pas non plus intéressé par les noms des personnes qui ont participé à la production du film, mais j’ai besoin d’un certain temps pour me réveiller de mon immersion dans le monde du film avant de sortir du cinéma et d’être ramené dans le monde reel, je considère donc le générique de fin comme un pont qui relie les deux mondes.
J’aimerais que le cinéma fasse une annonce exhaustive avant la projection de chaque film pour que les gens s’abstiennent de déranger les autres spectateurs pendant le générique de fin, qui appartient au film.
©ondoku3.com
スペイン語 (Español)
El otro día vi la película «La mujer de Chaikovski» en el cine al que suelo ir, el Fushimi Millionza de Nagoya.
El mundialmente famoso compositor Tchaikovsky, excepto por su talento musical, compartía similitudes conmigo en que era de temperamento difícil y poco sociable, no se le daba bien entablar relaciones con las mujeres y vivía solo desde hacía mucho tiempo. Lo observaba como si estuviera simulando mi propia vida futura.
Para Chaikovski, de quien se rumoreaba constantemente que era un pederasta, su matrimonio con su esposa Antonina no era más que una tapadera para tan mala reputación, mientras que Antonina tenía una insólita obsesión por estar con Chaikovski. Este hecho bastó para imaginar la ruptura de su relación.
Aunque no sentía ninguna simpatía por Antonina por el hecho de que tuviera una aventura con el abogado que llevaba su proceso de divorcio y diera a luz a tres hijos ilegítimos, tuve la impresión de que el apodo de «la peor esposa del siglo» que se le aplicaba estaba fuera de lugar, a pesar de su obstinada negativa a divorciarse de Chaikovski.
Nunca fue una mala esposa para Chaikovski, pero el hecho de que su amor ciego y devoto no coincidiera con los valores de su marido fue probablemente la principal razón de la infelicidad en sus vidas.
A diferencia de hoy, cuando el matrimonio es sólo una opción en la vida, en la sociedad rusa de entonces era necesario casarse para mantener las apariencias, así que me alegro de haber nacido en la era moderna, cuando hay más opciones en la vida.
Por cierto, me harté de la gente que empezó a juguetear con sus teléfonos y a hablar de sus impresiones sobre la película en cuanto pasaron los créditos finales.
Es decisión de cada cual irse tranquilamente sin ver los créditos finales, pero ese comportamiento, que interfiere en que la gente disfrute de los créditos finales, es inaceptable.
No espero que me ofrezcan secuencias adicionales, ni me interesan los nombres de las personas que han participado en la producción de la película, pero necesito cierto tiempo para despertarme de mi inmersión en el mundo de la película antes de salir del cine y volver al mundo real, por lo que veo los créditos finales como un puente que une los dos mundos.
Me gustaría que, antes de proyectar cada película, el cine hiciera un anuncio exhaustivo de que no se debe molestar a los demás espectadores durante los créditos finales, que pertenecen a la película.
©ondoku3.com
イタリア語(Italiano)
L’altro giorno ho visto il film “La moglie di Tchaikovsky” al cinema che frequento di solito, il Fushimi Millionza di Nagoya.
Il compositore Tchaikovsky, famoso in tutto il mondo, con l’eccezione del suo talento musicale, aveva in comune con me il fatto di avere un temperamento difficile e poco socievole, di non essere bravo a costruire relazioni con le donne e di aver vissuto a lungo da solo. Lo osservavo come se stessi simulando la mia futura vita.
Per Tchaikovsky, di cui si diceva continuamente che fosse un pedofilo, il matrimonio con la moglie Antonina era solo una copertura per questa cattiva reputazione, mentre Antonina aveva un’insolita ossessione di stare con Tchaikovsky. Questo fatto era sufficiente per immaginare la rottura del loro rapporto.
Pur non avendo alcuna simpatia per Antonina, che ebbe un’avventura amorosa con l’avvocato che si occupava delle sue pratiche di divorzio e mise al mondo tre figli illegittimi, ho avuto l’impressione che il soprannome di “la peggior moglie del secolo” che le era stato affibbiato fosse fuori luogo, nonostante il suo ostinato rifiuto di divorziare da Tchaikovsky.
Non è stata mai una cattiva moglie per Tchaikovsky, ma il fatto che il suo amore cieco e devoto non corrispondesse ai valori di suo marito è stata probabilmente la principale ragione dell’infelicità della loro vita.
A differenza di oggi, quando il matrimonio è solo un’opzione nella vita, nella società russa di allora era necessario sposarsi per mantenere le apparenze, quindi sono felice di essere nato nell’era moderna, quando ci sono più scelte nella vita.
Tra l’altro, mi sono stufato delle persone che hanno iniziato a giocherellare con i loro telefoni e a parlare delle loro impressioni sul film non appena sono apparsi i titoli di coda.
È una scelta di ognuno quella di andarsene senza guardare i titoli di coda, ma un comportamento del genere, che interferisce con la fruizione dei titoli di coda, è inaccettabile.
Non mi aspetto filmati bonus, né mi interessano i nomi delle persone coinvolte nella produzione del film, ma ho bisogno di un certo tempo per svegliarmi dalla mia immersione nel mondo del film prima di uscire dal cinema ed essere riportato nel mondo reale, quindi vedo i titoli di coda come un ponte che collega i due mondi.
Vorrei che prima di proiettare ogni film, il cinema facesse un annuncio dettagliato: le persone dovrebbero astenersi dal disturbare gli altri spettatori durante i titoli di coda, che appartengono al film.
©ondoku3.com
ポルトガル語(Português)
Outro dia, assisti ao filme “A esposa de Tchaikovsky” no cinema que eu costumo frequentar, o Fushimi Millionza, em Nagoya.
O mundialmente famoso compositor Tchaikovsky, com exceção de seu talento musical, compartilhava semelhanças comigo, pois tinha um temperamento difícil e falta de sociabilidade, não era bom em construir relacionamentos com mulheres e tinha vivido sozinho por muito tempo. Eu o observava como se estivesse simulando minha própria vida futura.
Para Tchaikovsky, que era constantemente alvo de boatos de que era um pedófilo, o casamento com sua esposa Antonina era apenas um disfarce para essa má reputação, enquanto Antonina tinha uma obsessão incomum por estar com Tchaikovsky. Esse fato foi suficiente para imaginar o rompimento do relacionamento entre eles.
Embora eu não simpatizasse com Antonina, já que ela teve um caso com o advogado que cuidou do processo de divórcio dela e deu à luz três filhos ilegítimos, tive a impressão de que o apelido “a pior esposa do século” aplicado a ela era descabido, apesar de sua recusa obstinada em se divorciar de Tchaikovsky.
Ela nunca foi uma esposa ruim para Tchaikovsky, mas o fato de seu amor cego e devotado não corresponder aos valores de seu marido foi provavelmente o principal motivo da infelicidade na vida deles.
Ao contrário de hoje, quando o casamento é apenas uma opção na vida, na sociedade russa daquela época era necessário se casar para manter as aparências, por isso fico feliz por ter nascido na era moderna, quando há mais opções na vida.
Por falar nisso, eu fiquei farto das pessoas que começaram a mexer em seus telefones e a falar sobre suas impressões do filme assim que os créditos finais apareceram.
É escolha de cada um sair tranquilamente sem ver os créditos finais, mas esse tipo de comportamento, que interfere na apreciação dos créditos finais, é inaceitável.
Eu não espero ver filmagens bonus, nem estou interessado nos nomes das pessoas envolvidas na produção do filme, mas preciso de um certo tempo para acordar da minha imersão no mundo do filme antes de sair do cinema e ser trazido de volta ao mundo real, por isso vejo os créditos finais como uma ponte que liga os dois mundos.
Gostaria que o cinema fizesse um anúncio completo antes da exibição de qualquer filme para que as pessoas se abstenham de incomodar os outros espectadores durante os créditos finais, que pertencem ao filme.
©ondoku3.com
ロシア語 (Русский Язык)
На днях я посмотрел фильм «Жена Чайковского» в кинотеатре, в который я обычно хожу, «Фусими Миллионза» в Нагое.
Всемирно известный композитор Чайковский, кроме его музыкального таланта, был похож на меня тем, что обладал тяжелым характером и недостаточной общительностью, не умел строить отношения с женщинами и долгое время жил один. Я наблюдал за ним, словно моделируя свою будущую жизнь.
Для Чайковского, о котором постоянно ходили слухи как о педофиле, брак с женой Антониной был лишь прикрытием для такой плохой репутации, а у Антонины была необычная одержимость быть с Чайковским. Этого было достаточно, чтобы представить себе разрыв их отношений.
Хотя я не испытывал симпатии к Антонине, поскольку она завела роман с адвокатом, который вёл её бракоразводный процесс, и родила троих внебрачных детей, у меня сложилось впечатление, что прозвище «худшая жена века», которое ей присвоили, было неуместным, несмотря на её упрямый отказ развестись с Чайковским.
Она никогда не была плохой женой для Чайковского, но тот факт, что её слепая и преданная любовь не соответствовала оценке ценностей её мужа, вероятно, был главной причиной несчастья в их жизни.
В отличие от сегодняшнего дня, когда брак — это всего лишь вариант жизни, в российском обществе того времени жениться было необходимо, чтобы поддерживать видимость, поэтому я рад, что родился в наше время, когда в жизни есть больше возможностей для выбора.
Кроме того, меня раздражали люди, которые начинали возиться со своими телефонами и рассказывать о своих впечатлениях от фильма, как только шли финальные титры.
Уйти, не досмотрев до конца, — это выбор каждого, но такое поведение, мешающее наслаждаться финальными титрами, неприемлемо.
Я не жду бонусных кадров и не интересуюсь именами сотрудников, участвовавших в создании фильма, но мне нужно определенное время, чтобы прийти в себя после погружения в мир фильма, прежде чем выйти из кинотеатра и вернуться в реальный мир, поэтому я рассматриваю финальные титры как мост, соединяющий эти два мира.
Я бы хотел, чтобы перед показом любого фильма в кинотеатре было сделано подробное объявление о том, что люди должны воздерживаться от того, чтобы мешать другим зрителям во время финальных титров, которые принадлежат фильму.
©ondoku3.com
オランダ語(Nederlands)
Onlangs zag ik de film “De Vrouw van Tsjaikovski” in de bioscoop waar ik meestal naartoe ga, de Fushimi Millionza in Nagoya.
De wereldberoemde componist Tsjaikovski vertoonde, met uitzondering van zijn muzikale talent, overeenkomsten met mij in die zin dat hij een moeilijk temperament had en weinig sociaal was, niet goed was in het opbouwen van relaties met vrouwen en lange tijd alleen had gewoond. Ik observeerde hem alsof ik mijn eigen toekomstige leven simuleerde.
Voor Tsjaikovski, over wie voortdurend het gerucht ging dat hij een pederast was, was zijn huwelijk met zijn vrouw Antonina slechts een dekmantel voor deze slechte reputatie, terwijl Antonina een ongewone obsessie had om bij Tsjaikovski te zijn. Dit feit was genoeg om zich het stuklopen van hun relatie voor te stellen.
Hoewel ik geen sympathie had voor Antonina omdat ze een affaire had met de advocaat die haar echtscheidingsprocedure behandelde en drie onwettige kinderen op de wereld zette, had ik de indruk dat de bijnaam ‘de slechtste vrouw van de eeuw’ die aan haar werd toegekend misplaatst was, ondanks haar koppige weigering om van Tsjaikovski te scheiden.
Ze was nooit een slechte vrouw voor Tsjaikovski, maar het feit dat haar blinde en toegewijde liefde niet overeenkwam met de waarden van haar man was waarschijnlijk de belangrijkste reden voor het ongeluk in hun leven.
In tegenstelling tot vandaag, waar het huwelijk slechts een optie is in het leven, was het in die tijd in de Russische maatschappij noodzakelijk om te trouwen om de schijn op te houden, dus ik ben blij dat ik in de moderne tijd geboren ben, waarin er meer keuzes zijn in het leven.
Overigens was ik het zat met mensen die zodra de aftiteling was afgelopen, begonnen te rommelen met hun telefoons en over hun indrukken van de film te praten.
Het is ieders keuze om rustig weg te gaan zonder naar de aftiteling te kijken, maar dergelijk gedrag, dat mensen hindert bij het genieten van de aftiteling, is onaanvaardbaar.
Ik verwacht geen bonusbeelden, noch ben ik geïnteresseerd in de namen van de mensen die betrokken waren bij de productie van de film, maar ik heb wat tijd nodig om wakker te worden uit mijn onderdompeling in de wereld van de film voordat ik de bioscoop verlaat en terug word gebracht naar de echte wereld, dus ik zie de aftiteling als een brug die de twee werelden verbindt.
Ik zou willen dat de bioscoop voordat elke film wordt vertoond duidelijk aankondigt dat mensen zich moeten onthouden van het storen van andere kijkers tijdens de aftiteling, die bij de film hoort.
©ondoku3.com
スウェーデン語(Svenska)
Häromdagen såg jag filmen ”Tjajkovskijs Fru” på biografen jag brukar gå till, Fushimi Millionza i Nagoya.
Den världsberömde kompositören Tjajkovskij hade, med undantag för sin musikaliska talang, likheter med mig i det att han hade ett svårt temperament, saknade social förmåga, inte var bra på att skapa relationer med kvinnor och levde under lång tid. Jag iakttog honom som om jag simulerade mitt eget framtida liv.
För Tjajkovskij, som ständigt ryktades vara en pedofil, var äktenskapet med hans hustru Antonina bara en täckmantel för detta dåliga rykte, medan Antonina var ovanligt besatt av att vara tillsammans med Tjajkovskij. Detta faktum var tillräckligt för att man skulle kunna föreställa sig upplösningen av deras förhållande.
Även om jag inte hade någon sympati för Antonina, eftersom hon hade en affär med den advokat som skötte hennes skilsmässoärende och födde tre utomäktenskapliga barn, hade jag intrycket att smeknamnet ”århundradets sämsta hustru” var missriktat, trots hennes envisa vägran att skilja sig från Tjajkovskij.
Hon var aldrig en dålig hustru till Tjajkovskij, men det faktum att hennes blinda och hängivna kärlek inte stämde överens med hennes mans värderingar var förmodligen den främsta orsaken till olyckan i deras liv.
Till skillnad från idag, när äktenskapet bara är ett alternativ i livet, var det i det ryska samhället på den tiden nödvändigt att gifta sig för att hålla skenet uppe, så jag är glad över att ha fötts i modern tid när det finns fler val i livet.
För övrigt var jag trött på folk som började fippla med sina mobiler och prata om sina intryck av filmen så fort eftertexterna rullade.
Det är upp till var och en att gå därifrån i lugn och ro utan att se eftertexterna, men ett sådant beteende, som stör andra i deras njutning av eftertexterna, är oacceptabelt.
Jag förväntar mig inte bonusmaterial och jag är inte heller intresserad av namnen på de personer som har deltagit i produktionen av filmen, men jag behöver en viss tid för att vakna upp från min inlevelse i filmens värld innan jag går ut ur biografen och förs tillbaka till den verkliga världen, och därför ser jag eftertexterna som en bro som förbinder de två världarna.
Jag skulle önska att biografen inför varje filmvisning gjorde ett detaljerat tillkännagivande om att man inte får störa andra tittare under eftertexterna, som tillhör filmen.
©ondoku3.com
