日本語
四年ぶりにテイク6のライブを見に行ってきました。
無伴奏で全曲を歌い切った2012年とは違って、今回彼らは新境地を切り開きました。
意外なことにアルヴィンが数曲にわたってピアノを弾いたのに加え、ジョーイとデヴィッドも時々ギターをかき鳴らしました。
これはアカペラ音楽の定義を逸脱していますが、彼らの美声の非の打ちどころのないハーモニーを楽しめる限り、良しとしましょう。
コンサートが始まる前に、テーブルを挟んで僕の向かいに座っていたリンゼイというフレンドリーなニュージーランド人男性と会話を始めました。
その夜はかなり酔っていたのですが、彼がかつてニュージーランドの映画業界で働いていて、ジェーン・カンピオン監督の映画「ピアノ・レッスン」に関わっていたことや、彼とその隣に座っていたカリフォルニア出身の女の子がアメリカ英語とニュージーランド英語の違いについて話していたことを覚えています。
リンゼイと僕はとても意気投合し、ライブが終わった後、彼は僕にバンドのメンバーが姿を見せるかもしれないホテルオークラに行こうと提案しました。
タクシーを拾ってそのホテルに向かい、ラウンジで数時間、あれこれと話しました。
結局、バンドのメンバーには誰も会えなかったため、ホテルを出ることにしました。
僕らは別のタクシーを拾い、まずリンゼイがホテルから最寄りのJR駅で降りました。辺りは霞んで小雨が降っていました。僕はいつかまた彼と再会することを願いつつ、彼が暗闇の中に消えていくのを目で追いました。
英語 (English)
I went to see a performance of Take 6 in Tokyo for the first time in four years.
Unlike in 2012 when they sang all the songs without instrumental accompaniment, they broke new ground this time.
Quite unexpectedly, Alvin played the piano for a couple of songs, and even Joey and David played the guitar every now and then.
This deviates from the definition of a cappella music, but I don’t mind as long as I can enjoy the impeccable harmony of their beautiful voices.
Before the start of the concert, I struck up a conversation with a friendly New Zealander named Lindsay, who was sitting across the table from me.
Although I was heavily drunk that night, I remember that he told me that he used to work in the film industry in New Zealand and was involved with the film “The Piano” directed by Jane Campion, and also that he and a girl from California sitting next to him talked about the differences between American English and New Zealand English.
Lindsay and I really hit it off, and after the show, he suggested that we go to the Hotel Okura where the members of the band might show up.
We took a taxi to get there, and spent a couple of hours in the lounge, chatting about this and that.
After all, we couldn’t see anyone from the band, so we decided to leave the hotel.
We picked up another taxi and he got off first at the JR station closest to the hotel. It was hazy and drizzling, and I saw him vanish into darkness, in the hope that our paths would cross again someday.
ドイツ語(Deutsch)
Ich bin zum ersten Mal in vier Jahren zu einem Konzert von Take 6 in Tokio gegangen.
Anders als im Jahr 2012, als sie all die Lieder ohne Instrumentalbegleitung sangen, haben sie diesmal Neuland erschlossen.
Ganz unerwartet hat Alvin für ein paar Lieder Klavier gespielt, und sogar Joey und David haben hin und wieder Gitarre gespielt.
Das weicht von der Definition von A-cappella-Musik ab, aber ich habe nichts dagegen, solange ich die einwandfreie Harmonie ihrer schönen Stimmen genießen kann.
Vor Beginn des Konzerts kam ich mit einem freundlichen Neuseeländer namens Lindsay ins Gespräch, der mir gegenüber am Tisch saß.
Obwohl ich an diesem Abend stark betrunken war, erinnere ich mich daran, dass er mir erzählte, dass er früher in der Filmindustrie in Neuseeland gearbeitet hatte und an dem Film „Das Piano“ von Jane Campion beteiligt war, und auch, dass er und ein neben ihm sitzendes Mädchen aus Kalifornien sprachen über die Unterschiede zwischen amerikanischem Englisch und neuseeländischem Englisch.
Lindsay und ich verstanden uns sehr gut und nach der Show schlug er vor, dass wir zum Hotel Okura gehen sollten, wo die Mitglieder der Band auftauchen könnten.
Wir nahmen ein Taxi, um dorthin zu gelangen, und verbrachten ein paar Stunden in der Lounge und unterhielten uns über dies und das.
Schließlich konnten wir niemanden von der Band sehen, also entschieden wir uns, das Hotel zu verlassen.
Wir nahmen ein anderes Taxi und er stieg zuerst am JR-Bahnhof aus, der dem Hotel am nächsten lag. Es war diesig und nieselte, und ich sah ihn in die Dunkelheit verschwinden, in der Hoffnung, dass sich unsere Wege eines Tages wieder kreuzen würden.
フランス語(Français)
Je suis allé voir un concert de Take 6 à Tokyo pour la première fois en quatre ans.
Contrairement à l’année 2012 où ils ont chanté toutes les chansons sans accompagnement instrumental, cette fois ils ont ouvert de nouveaux horizons.
Contre toute attente, Alvin a joué du piano pour quelques chansons, et même Joey et David ont joué de la guitare de temps en temps.
Cela s’écarte de la définition de musique a cappella, mais ça m’est égal tant que je peux goûter l’harmonie impeccable de leurs belles voix.
Avant le début du concert, j’ai entamé une conversation avec un sympathique Néo-Zélandais du nom de Lindsay, qui était assis en face de moi à la table.
Bien que je fusse très ivre ce soir-là, je me souviens qu’il m’a dit qu’il travaillait dans l’industrie cinématographique en Nouvelle-Zélande et qu’il avait participé au film “La Leçon De Piano” réalisé par Jane Campion, et aussi que lui et une fille de Californie assise à côté de lui ont parlé des différences entre l’anglais américain et l’anglais néo-zélandais.
Lindsay et moi avons vraiment sympathisé, et après le concert, il a suggéré que nous allions à l’hôtel Okura où les membres du groupe pourraient se présenter.
Nous avons pris un taxi pour nous y rendre et avons passé quelques heures dans le salon, en bavardant de tout et de rien.
Après tout, nous n’avons pu voir personne du groupe, alors nous avons décidé de quitter l’hôtel.
Nous avons pris un autre taxi et il est descendu le premier à la gare JR la plus proche de l’hôtel. Il était brumeux et il bruinait, je l’ai vu disparaître dans les ténèbres, dans l’espoir que nos chemins se recroiseraient un jour.
スペイン語 (Español)
Fui a ver un concierto de Take 6 en Tokio por primera vez en cuatro años.
A diferencia del año 2012 cuando cantaron todas las canciones sin acompañamiento instrumental, esta vez han abierto nuevos horizontes.
Inesperadamente, Alvin tocó el piano para un par de canciones, e incluso Joey y David tocaron la guitarra de vez en cuando.
Esto se aparta de la definición de música a capella, pero no me importa siempre y cuando pueda saborear la armonía impecable de sus hermosas voces.
Antes del comienzo del concierto, entablé una conversación con un amable neozelandés llamado Lindsay, que estaba sentado frente a mí en la mesa.
Aunque estaba muy borracho esa noche, recuerdo que me dijo que él trabajaba en la industria del cine en Nueva Zelanda y estuvo involucrado en la película “El piano” dirigida por Jane Campion, y también que él y una chica de California sentada a su lado hablaron sobre las diferencias entre el inglés americano y el inglés de Nueva Zelanda.
Lindsay y yo realmente nos llevamos bien, y después del espectáculo, él sugirió que fuéramos al Hotel Okura donde podrían aparecer los miembros de la banda.
Tomamos un taxi para llegar allí y pasamos un par de horas en el salón, charlando de esto y aquello.
Después de todo, no conseguimos ver a nadie de la banda, así que decidimos dejar el hotel.
Tomamos otro taxi y él se bajó primero en la estación JR más cercana al hotel. Estaba brumoso y lloviznaba, y lo vi desaparecer en la oscuridad, con la esperanza de que nuestros caminos se cruzaran de nuevo algún día.
イタリア語(Italiano)
Sono andato a vedere un concerto di Take 6 a Tokyo per la prima volta in quattro anni.
A differenza dell’anno 2012 quando cantarono tutte le canzoni senza accompagnamento strumentale, questa volta hanno aperto nuovi orizzonti.
Al contrario di quanto ci si aspettava, Alvin ha suonato il pianoforte per un paio di canzoni, e perfino Joey e David hanno suonato la chitarra di tanto in tanto.
Questo si discosta dalla definizione di musica a cappella, ma non mi importa finché posso godere l’armonia impeccabile delle loro belle voci.
Prima dell’inizio del concerto, ho iniziato una conversazione con un simpatico neozelandese di nome Lindsay, che era seduto di fronte a me al tavolo.
Anche se quella sera ero molto ubriaco, ricordo che mi disse che lavorava nell’industria cinematografica in Nuova Zelanda ed era coinvolto nel film “Lezioni Di Piano” diretto da Jane Campion, e anche che lui e una ragazza della California seduta accanto a lui hanno parlato delle differenze tra l’inglese americano e l’inglese neozelandese.
Lindsay ed io ci siamo davvero trovati bene, e dopo lo spettacolo, ha suggerito che dovremmo andare all’Hotel Okura dove potrebbero presentarsi i membri della band.
Abbiamo preso un taxi per arrivarci, e abbiamo trascorso un paio d’ore nel salone, chiacchierando del più e del meno.
Dopo tutto, non siamo riusciti a vedere nessuno della band, quindi abbiamo deciso di lasciare l’hotel.
Abbiamo preso un altro taxi e lui è sceso per primo alla stazione JR più vicina all’hotel. Era nebbioso e piovigginava, e l’ho visto svanire nell’oscurità, nella speranza che un giorno le nostre strade si sarebbero incrociate di nuovo.
ポルトガル語(Português)
Fui ver um concerto de Take 6 em Tóquio pela primeira vez em quatro anos.
Ao contrário do ano de 2012 quando cantaram todas as músicas sem acompanhamento instrumental, desta vez abriram novos horizontes.
Inesperadamente, Alvin tocou piano para algumas músicas, e até mesmo Joey e David tocaram violão de vez em quando.
Isto se afasta da definição de música a cappella, mas não me importa, contanto que possa curtir a harmonia impecável de suas belas vozes.
Antes do início do show, eu puxei conversa com um simpático neozelandês chamado Lindsay, que estava sentado à minha frente na mesa.
Embora estivesse muito bêbado naquela noite, eu me lembro de que ele me disse que trabalhava na indústria cinematográfica na Nova Zelândia e estava envolvido com o filme “O Piano” dirigido por Jane Campion, e também que ele e uma garota da Califórnia sentada ao lado dele falaram sobre as diferenças entre o inglês americano e o inglês da Nova Zelândia.
Lindsay e eu nos demos muito bem e, depois do show, ele sugeriu que fôssemos para o Hotel Okura, onde os membros da banda poderiam aparecer.
Pegamos um táxi para chegar lá e passamos algumas horas no saguão, conversando sobre isso e aquilo.
Afinal de contas, não conseguimos ver ninguém da banda, então decidimos sair do hotel.
Pegamos outro táxi e ele desceu primeiro na estação JR mais próxima do hotel. Estava nebuloso e garoava, e eu o vi desaparecer na escuridão, na esperança de que nossos caminhos se cruzassem novamente algum dia.
ロシア語 (Русский Язык)
Я попал на концерт группы Take 6 в Токио впервые за последние четыре года.
В отличие от 2012 года, когда они пели все песни без инструментального сопровождения, в этот раз они открыли новую область.
Совершенно неожиданно, Элвин играл на рояле для некоторых песен, и даже Джо и Дэвид играли на гитаре время от времени.
Это выходит за пределы определения музыки акапелла, но мне всё равно, если я могу получать удовольствие от безупречной гармонии их красивых голосов.
Перед началом концерта я завёл разговор с дружелюбным новозеландцем по имени Линдси, сидящим за столом напротив меня.
Хотя я был сильно пьян в ту ночь, я помню, как он сказал мне, что он раньше работал в киноиндустрии в Новой Зеландии и был связан с фильмом «Пианино» режиссёра Джейн Кэмпион, а также что он и девушка из Калифорнии сидящая рядом с ним говорили о различиях между американским английским и новозеландским английским языками.
Линдси и я действительно нашли общий язык, и после шоу он предложил, чтобы мы поехали в гостиницу Окура, где могли появиться участники группы.
Мы взяли такси, чтобы добраться туда, и провели пару часов в холле, болтая о том, о сем.
В конце концов, нам не удалось увидеть никого из группы, поэтому мы решили покинуть гостиницу.
Мы взяли другое такси, и он вышел первым возле ближайшего к гостинице вокзала JR. Было туманно и моросило, и я видел, как он исчез в темноте, надеясь, что когда-нибудь наши пути снова пересекутся.
オランダ語(Nederlands)
Ik ben naar een concert van Take 6 in Tokio geweest voor het eerst in vier jaar.
In tegenstelling tot in 2012 toen ze alle liedjes zongen zonder instrumentale begeleiding, hebben ze deze keer nieuwe horizonten geopend.
Geheel onverwacht heeft Alvin piano gespeeld voor een paar liedjes, en zelfs Joey en David hebben af en toe gitaar gespeeld.
Dat wijkt af van de definitie van a capella muziek, maar dat maakt mij niet uit, zolang ik kan genieten van de onberispelijke harmonie van hun prachtige stemmen.
Voor aanvang van het concert raakte ik in gesprek met een vriendelijke Nieuw-Zeelander genaamd Lindsay, die tegenover me aan tafel zat.
Hoewel ik die avond zwaar dronken was, herinner ik me dat hij me vertelde dat hij vroeger in de filmindustrie in Nieuw-Zeeland werkte en betrokken was bij de film “The Piano”, geregisseerd door Jane Campion, en ook dat hij en een meisje uit Californië die naast hem zat, spraken over de verschillen tussen Amerikaans Engels en Nieuw-Zeelands Engels.
Lindsay en ik konden het heel goed met elkaar vinden, en na de show stelde hij voor dat we naar Hotel Okura zouden gaan waar de leden van de band zouden kunnen verschijnen.
We namen een taxi om er te komen en brachten een paar uur door in de lounge, kletsend over van alles en nog wat.
Tenslotte konden we niemand van de band zien, dus we besloten het hotel te verlaten.
We namen een andere taxi en hij stapte als eerste uit bij het JR-station dat het dichtst bij het hotel lag. Het was nevelig en het miezerde, en ik zag hem verdwijnen in de duisternis, in de hoop dat onze wegen elkaar nog eens zouden kruisen.
スウェーデン語(Svenska)
Jag åkte till Tokyo för att se en konsert med Take 6 för första gången på fyra år.
Till skillnad från 2012 när de sjöng alla låtar utan instrumentala ackompanjemang, har de öppnat nya horisonter den här gången.
Det var helt oväntat, att Alvin har spelat piano för ett par låtar, och att även Joey och David har ibland spelat gitarr.
Detta skiljer sig från definitionen av a cappella musik, men jag bryr mig inte så länge jag kan njuta av den perfekta harmoni av deras vackra röster.
Innan konsertstart började jag ett samtal med en vänlig nyzeeländare vid namn Lindsay, som satt mitt emot mig vid bordet.
Även om jag var rejält berusad den kvällen minns jag att han berättade att han brukade arbeta i filmindustrin i Nya Zeeland och var involverad i filmen “Pianot” i regi av Jane Campion, och också att han och en tjej från Kalifornien som satt bredvid honom pratade om skillnaderna mellan amerikansk engelska och nyzeeländsk engelska.
Lindsay och jag kom riktigt bra överens, och efter showen föreslog han att vi skulle gå till Hotel Okura där medlemmarna i bandet kunde dyka upp.
Vi tog en taxi för att komma dit och tillbringade ett par timmar i loungen pratande om olika saker.
Vi kunde trots allt inte se någon från bandet, så vi bestämde oss för att lämna hotellet.
Vi tog en taxi till och han steg först av vid JR-stationen närmast hotellet. Det var disigt och det duggregnade, och jag såg honom försvinna in i mörkret, i hopp om att våra vägar skulle korsas igen en dag.
