日本語
ノラ・ジョーンズが5年ぶりに来日しました。
公共の交通機関が雨天によって麻痺することがないように願いつつ、僕は彼女のコンサートを見るために大阪城ホールに向かいました。
最大収容人数が16000人のこのホールは、しばらくぶりの彼女の来日公演を心待ちにしていた熱烈なファンで埋め尽くされていました。
19時30分きっかりに、両手を高く上げて聴衆に手を振りながら、ノラがステージに姿を現しました。僕の大好きなドラマーの一人であるブライアン・ブレードがバンドメンバーだったことは、僕にとって嬉しいサプライズでした。
彼女が歌った曲の殆どはアレンジが凝っていて、アルバムに収録されている原曲とはかなり異なるように聞こえました。彼女の最大のヒット曲「ドント・ノウ・ホワイ」でさえ、イントロを聞いた瞬間はすぐにそれと分かりませんでした。
公演の中盤になると、ノラはピアノを離れてギターを手に取り、トム・ウェイツが書いた「ザ・ロング・ウェイ・ホーム」を歌いました。
彼女が一曲歌い終える度に日本語でお礼を言っていたのが印象的でした。
デビュー当時から微塵も変わっていない彼女の美しい歌声がホール中に鳴り響き、僕は恍惚の境地に誘われました。
この日のコンサートがもたらした感動の余韻が冷めやらぬ中、僕は名古屋行きの最終の新幹線に乗り遅れないように、足早に最寄り駅に向かいました。
英語 (English)
Norah Jones is back in Japan for the first time in five years.
I headed for the Osaka Castle Hall to attend her concert, in the hope the rainy weather would not paralyse public transportation.
The hall, which can accommodate up to 16000 people, was packed to capacity with ardent fans who had been anxiously looking forward to seeing her first live performance in Japan in a while.
At 19:30 sharp, she appeared on the stage with both her hands up in the air, waving to the crowd. It was a pleasant surprise to me that Brian Blade, one of my favourite drummers, was a member of her band.
Most of the songs she sang were arranged in a sophisticated manner, and they sounded quite different from the original versions on her albums. I didn’t even recognise her most popular hit “Don’t Know Why” upon hearing the intro.
When the show was halfway through, she left the piano and picked up the guitar to sing “The Long Way Home”, a song written by Tom Waits.
Every time she finished singing a song, she expressed her gratitude in Japanese, which was impressive.
Her beautiful singing voice, which hadn’t changed at all since her debut, resonated throughout the hall, and threw me into a state of ecstasy.
Still basking in the lingering excitement created by the concert, I hurriedly left for the nearest station so as not to miss the last bullet train bound for Nagoya.
ドイツ語(Deutsch)
Norah Jones ist zum ersten Mal seit fünf Jahren wieder in Japan.
Ich machte mich auf den Weg zur Burg Osaka Halle, um ihr Konzert zu besuchen, in der Hoffnung, dass das regnerische Wetter die öffentlichen Verkehrsmittel nicht lahmlegen würde.
Die Halle, die Platz für bis zu 16.000 Menschen bietet, war bis auf den letzten Platz gefüllt mit begeisterten Fans, die sich schon darauf gefreut hatten, ihren ersten Live-Auftritt in Japan seit einiger Zeit zu sehen.
Pünktlich um 19:30 Uhr erschien sie mit beiden Händen in der Luft auf der Bühne und winkte der Menge zu. Es war eine angenehme Überraschung für mich, dass Brian Blade, einer meiner Lieblings-Schlagzeuger, ein Mitglied ihrer Band war.
Die meisten Lieder, die sie sang, waren raffiniert arrangiert und klangen ganz anders als die Originalversionen auf ihren Alben. Ich habe nicht einmal ihren beliebtesten Hit „Don’t Know Why“ erkannt, als ich das Intro hörte.
Als die Show zur Hälfte vorbei war, verließ sie das Klavier und nahm die Gitarre, um „The Long Way Home“ zu singen, ein Lied, das von Tom Waits geschrieben wurde.
Jedes Mal, wenn sie ein Lied zu Ende gesungen hatte, drückte sie ihre Dankbarkeit auf Japanisch aus, was beeindruckend war.
Ihre schöne Singstimme, die sich seit ihrem Debüt überhaupt nicht verändert hatte, hallte durch die Halle und versetzte mich in Ekstase.
Während ich noch von der anhaltenden Aufregung überwältigt war, die durch das Konzert ausgelöst wurde, machte ich mich eilig auf den Weg zum nächsten Bahnhof, um den letzten Hochgeschwindigkeitszug nach Nagoya nicht zu verpassen.
フランス語(Français)
Norah Jones est de retour au Japon pour la première fois en cinq ans.
Je me suis dirigé vers la salle du château d’Osaka pour assister à son concert, dans l’espoir que le temps pluvieux ne paralyserait pas les transports en commun.
La salle, qui peut accueillir jusqu’à 16 000 personnes, était pleine à craquer de fans ardents qui attendaient avec impatience de voir sa première performance live au Japon depuis un moment.
A 19h30 précises, elle est apparue sur la scène avec les deux mains en l’air, en saluant la foule. Ce fut une agréable surprise pour moi que Brian Blade, l’un de mes batteurs préférés, soit membre de son groupe.
La plupart des chansons qu’elle a chantées ont été arrangées de manière sophistiquée et sonnaient très différemment des versions originales de ses albums. Je n’ai même pas reconnu son hit le plus populaire “Don’t Know Why” en entendant l’intro.
À la moitié du spectacle, elle a quitté le piano et pris la guitare pour chanter “The Long Way Home”, une chanson écrite par Tom Waits.
Chaque fois qu’elle finissait de chanter une chanson, elle exprimait sa gratitude en japonais, ce qui était impressionnant.
Sa belle voix chantante, qui n’avait pas du tout changé depuis son début, résonnait dans toute la salle et m’a jeté dans un état d’extase.
Pendant que j’étais encore plongé dans l’excitation persistante créée par le concert, je me suis précipité vers la gare la plus proche pour ne pas rater le dernier train à grande vitesse à destination de Nagoya.
スペイン語 (Español)
Norah Jones está de vuelta en Japón por primera vez en cinco años.
Me dirigí al Salón del Castillo de Osaka para asistir a su concierto, con la esperanza de que el clima lluvioso no paralizara el transporte público.
El salón, que puede acomodar hasta 16000 personas, estaba repleto de fervientes admiradores que habían estado esperando ansiosamente su primera presentación en vivo en Japón en mucho tiempo.
A las 7:30 p.m. en punto, apareció en el escenario con ambas manos en el aire, saludando a la multitud. Fue una agradable sorpresa para mí que Brian Blade, uno de mis bateristas favoritos, fuera un miembro de su banda.
La mayoría de las canciones que cantó eran arregladas de manera sofisticada y sonaban muy diferentes de las versiones originales de sus álbumes. Ni siquiera reconocí su éxito más popular “Don’t Know Why” cuando escuché la introducción.
A la mitad del espectáculo, dejó el piano y tomó la guitarra para cantar “The Long Way Home”, una canción escrita por Tom Waits.
Cada vez que terminaba de cantar una canción, expresaba su gratitud en japonés, lo cual era impresionante.
Su hermosa voz de canto, que no había cambiado en absoluto desde su debut, resonaba en todo el salón y me puso en un estado de éxtasis.
Mientras aún estaba inmerso en la emoción persistente creada por el concierto, corrí a la estación más cercana para no perder el último tren de alta velocidad a Nagoya.
イタリア語(Italiano)
Norah Jones è tornata in Giappone per la prima volta in cinque anni.
Mi sono diretto alla Sala del Castello di Osaka per assistere al suo concerto, sperando che il tempo piovoso non paralizzasse i trasporti pubblici.
La sala, che può ospitare fino a 16.000 persone, era stracolma di ammiratori ardenti che aspettavano con impazienza la sua prima esibizione dal vivo in Giappone da un po’ di tempo.
Alle 19:30 in punto, è apparsa sul palco con entrambe le mani in aria, salutando la folla. È stata una piacevole sorpresa per me che Brian Blade, uno dei miei batteristi preferiti, fosse un membro della sua banda.
La maggior parte delle canzoni che ha cantato erano arrangiate in modo sofisticato e suonavano molto diverse dalle versioni originali dei suoi album. Non ho nemmeno riconosciuto il suo successo più popolare “Don’t Know Why” quando ho sentito l’introduzione.
A metà dello spettacolo, ha lasciato il pianoforte e ha preso la chitarra per cantare “The Long Way Home”, una canzone scritta da Tom Waits.
Ogni volta che finiva di cantare una canzone, esprimeva la sua gratitudine in giapponese, il che era impressionante.
La sua bella voce cantata, che non era cambiata per niente dal suo debutto, risuonava in tutta la sala e mi ha messo in uno stato di estasi.
Mentre ero ancora immerso nell’eccitazione persistente creata dal concerto, mi sono precipitato alla stazione più vicina per non perdere l’ultimo treno ad alta velocità per Nagoya.
ポルトガル語(Português)
Norah Jones está de volta ao Japão pela primeira vez em cinco anos.
Eu fui à Sala do Castelo de Osaka para assistir ao seu concerto, esperando que o tempo chuvoso não paralisasse o transporte público.
A sala, que pode acomodar até 16.000 pessoas, estava lotada de admiradores fervorosos que aguardavam ansiosamente sua primeira apresentação ao vivo no Japão em algum tempo.
Às 19h30 em ponto, ela apareceu no palco com as duas mãos no ar, acenando para a multidão. Foi uma surpresa agradável para mim que Brian Blade, um dos meus bateristas favoritos, fosse um membro da sua banda.
A maioria das canções que ela cantou foram arranjadas de uma maneira sofisticada e soavam muito diferentes das versões originais de seus álbuns. Eu nem reconheci seu hit mais popular “Don’t Know Why” quando ouvi a introdução.
No meio do show, ela deixou o piano e pegou o violão para cantar “The Long Way Home”, uma canção escrita por Tom Waits.
Toda vez que ela terminava de cantar uma canção, ela expressava sua gratidão em japonês, o que era impressionante.
Sua bela voz de canto, que não mudou de modo nenhum desde sua estréia, ressoava por toda a sala e me colocou em um estado de êxtase.
Enquanto eu ainda estava imerso na excitação persistente criada pelo concerto, corri para a estação mais próxima para não perder o último trem de alta velocidade para Nagoya.
ロシア語 (Русский Язык)
Нора Джонс вернулась в Японию впервые за пять лет.
Я направился в концертный зал Осакского замка, чтобы попасть на её концерт, надеясь, что дождливая погода не помешает общественному транспорту.
Зал, вмещающий до 16 000 человек, был битком набит горячими поклонниками, которые с нетерпением ждали её первого за долгое время живого выступления в Японии.
Ровно в 19:30 она вышла на сцену, подняв руки вверх и махая толпе. Для меня было приятным сюрпризом, что Брайан Блэйд, один из моих любимых барабанщиков, был членом её группы.
Большинство спетых ею песен были тщательно аранжированы и звучали совсем иначе, чем оригинальные версии её альбомов. Я даже не узнал её самый популярный хит “Don’t Know Why”, когда услышал его вступление.
В середине шоу она оставила рояль и взяла гитару, чтобы спеть «The Long Way Home», песню, написанную Томом Уэйтсом.
Каждый раз, когда она заканчивала петь песню, она выражала свою благодарность на японском языке, что было впечатляюще.
Её прекрасный певческий голос, ничуть не изменившийся с момента её дебюта, разносился по всему залу и привёл меня в состояние экстаза.
Пока я ещё был погружен в затяжное волнение, созданное концертом, я поспешил на ближайшую станцию, чтобы не опоздать на последний скоростной поезд до Нагои.
オランダ語(Nederlands)
Norah Jones is voor het eerst in vijf jaar terug in Japan.
Ik ging naar de Kasteelzaal van Osaka om haar concert bij te wonen, in de hoop dat het regenachtige weer het openbaar vervoer niet zou verlammen.
De zaal, die plaats biedt aan maximaal 16.000 personen, zat stampvol met vurige bewonderaars die reikhalzend uitkeken naar haar eerste live optreden in Japan sinds een tijdje.
Om 19.30 uur stipt verscheen ze op het podium met beide handen in de lucht, zwaaiend naar het publiek. Het was een aangename verrassing voor mij dat Brian Blade, een van mijn favoriete drummers, een lid van haar band was.
De meeste liedjes die ze zong waren uitvoerig gearrangeerd en klonken heel anders dan de originele versies op haar albums. Ik herkende haar populairste hit “Don’t Know Why” niet eens toen ik de intro hoorde.
Halverwege de show verliet ze de piano en pakte de gitaar om “The Long Way Home” te zingen, een liedje geschreven door Tom Waits.
Elke keer als ze klaar was met het zingen van een liedje, sprak ze haar dankbaarheid uit in het Japans, wat indrukwekkend was.
Haar prachtige zangstem, die sinds haar debuut helemaal niet veranderd was, galmde door de hele zaal en bracht me in een staat van extase.
Terwijl ik nog steeds ondergedompeld was in de aanhoudende opwinding die door het concert gecreëerd werd, haastte ik me naar het dichtstbijzijnde station om de laatste hogesnelheidstrein naar Nagoya niet te missen.
スウェーデン語(Svenska)
Norah Jones är tillbaka i Japan för första gången på fem år.
Jag gick till Osaka slottssal för att se hennes konsert, i hopp om att det regniga vädret inte skulle förlama kollektivtrafiken.
Salen, som har plats för upp till 16 000 personer, var fullproppad med ivriga fans som otåligt hade väntat på hennes första liveframträdande i Japan på länge.
Klockan 19.30 precis dök hon upp på scenen med båda händerna i luften och vinkade till publiken. Det var en trevlig överraskning för mig att Brian Blade, en av mina favorittrummisar, var medlem i hennes band.
De flesta av låtarna som hon sjöng var noggrant arrangerade och lät väldigt annorlunda än originalversionerna på hennes album. Jag kände inte ens igen hennes mest populära hit “Don’t Know Why” när jag hörde introt.
Halvvägs genom föreställningen lämnade hon pianot och tog upp gitarren för att sjunga “The Long Way Home”, en låt skriven av Tom Waits.
Varje gång hon avslutade med att sjunga en låt uttryckte hon sin tacksamhet på japanska, vilket var imponerande.
Hennes vackra sångröst, som inte hade förändrats alls sedan hennes debuten, resonerade i hela salen och ledde mig in i ett tillstånd av extas.
Medan jag fortfarande var uppslukad av den kvardröjande spänningen som skapades av konserten skyndade jag till den närmaste stationen för att inte missa det sista höghastighetståget till Nagoya.
