日本語
イタリア人女性の友達、ラウラと東京で約10年ぶりに再会を果たしました。
僕がローマ近郊にあるパレストリーナでホームステイしながらイタリア語の個人レッスンを受けていた頃、授業のない日を利用して、イタリア中央部のアブルッツォ州のテラモ県にある村、モントーリオ・アル・ヴォマーノに遊びに行き、彼女に車で近郊を案内してもらいました。
現在イタリア海軍で働いている彼女は、帆船アメリゴ・ヴェスプッチ号に乗って、来年の2月に終了する世界一周航海の途中なのですが、今月末に5日間にわたって東京に寄港したため、彼女との再会が実現しました。
アメリゴ・ヴェスプッチ号は、イタリア海軍の練習帆船として1931年2月22日に進水しました。
この船は、15世紀の偉大なイタリア人探検家アメリゴ・ヴェスプッチの名前にちなんで名付けられました。
アメリゴ・ヴェスプッチ号は、全長約100メートル、3本のマストを持つ美しい帆船です。
ただ、非常に強い勢力の台風10号が日本列島に近づいているものの、当初の予定よりも進行速度が遅かったため、天気予報を入念にチェックした上で、水曜日に東京への日帰り旅行を敢行しました。
台風に関する不穏なニュースとは裏腹に、東京はまずまずの好天に恵まれていました。
彼女が僕を大型の軍艦の内部に案内してくれました。操縦室や救急室、食堂の他、海軍の訓練生が航海技術を学ぶためのスペースである訓練室や、補助電気エンジンなどの機械設備が配置されている機械室が興味深かったです。
食堂では、彼女や他のイタリア人乗組員と一緒に昼食をとりながら、10年前にイタリアで会ったときの思い出話に花を咲かせました。
僕は若い頃から海外旅行にハマり、90ヶ国以上を訪れましたが、船に乗って一年以上の期間にわたって世界一周するという旅の興奮はまだ味わったことがありません。
台風が心配だったため、長居するのは賢明ではないという判断のもと、数時間滞在した後、帰途に就きました。
彼女との将来の再会を約束しつつ、僕自身の旅への欲求に火が付きました。
©ondoku3.com
英語 (English)
I met up with my Italian friend Laura in Tokyo for the first time in almost ten years.
When I was taking private Italian lessons while staying with a host family in Palestrina, near Rome, I took advantage of a day off from classes to visit Montorio al Vomano, a village in the province of Teramo in Abruzzo, central Italy, and she drove me around the area.
She is currently working for the Italian Navy and is on her round-the-world voyage, which will end next February, aboard the sailing ship Amerigo Vespucci, and I was able to meet her again because the ship stopped over in Tokyo for five days at the end of this month.
The Amerigo Vespucci was launched on 22 February 1931 as a training sailing ship for the Italian Navy.
She was named after the great Italian explorer of the 15th century, Amerigo Vespucci.
The Amerigo Vespucci is a beautiful sailing ship, approximately 100 metres long and with three masts.
Although a very powerful typhoon, Typhoon No. 10, was approaching the Japanese archipelago, it was travelling slower than originally predicted, so after carefully checking the weather forecast, I made a day trip to Tokyo on Wednesday.
Contrary to the disturbing news about the typhoon, Tokyo was blessed with relatively good weather.
Laura took me on a tour of the interior of the large ship. In addition to the cockpit, first aid room and mess hall, I was intrigued by the training room, a space for naval trainees to learn navigational skills, and the machine room, where the auxiliary electric engines and other machinery and equipment are located.
In the mess hall, I had lunch with her and other Italian crew members, and we reminisced about the time we met in Italy ten years ago.
I have been into overseas travelling since I was young and have visited more than 90 countries, but I have yet to experience the thrill of travelling around the world on a ship for over a year.
Due to concerns about the typhoon, I decided it would be unwise to stay there too long, so I stayed there for a few hours and then headed home.
I promised her that I would see her again in the future, and my own desire to travel was ignited.
©ondoku3.com
ドイツ語(Deutsch)
Ich habe Laura, eine italienische Freundin von mir, in Tokio zum ersten Mal seit fast zehn Jahren wiedergesehen.
Als ich während meines Aufenthalts bei einer Gastfamilie in Palestrina in der Nähe von Rom Privatunterricht in Italienisch nahm, nutzte ich einen unterrichtsfreien Tag, um Montorio al Vomano zu besuchen, ein Dorf in der Provinz Teramo in den Abruzzen, Mittelitalien, und sie fuhr mich durch die Gegend.
Sie arbeitet derzeit für die italienische Marine und befindet sich auf ihrer Weltreise, die im Februar nächsten Jahres endet, an Bord des Segelschiffs Amerigo Vespucci, und ich konnte sie wiedersehen, weil das Schiff Ende dieses Monats für fünf Tage in Tokio anlegte.
Die Amerigo Vespucci wurde am 22. Februar 1931 als Segelschulschiff für die italienische Marine vom Stapel gelassen.
Sie wurde nach dem großen italienischen Abenteurer des 15. Jahrhunderts, Amerigo Vespucci, benannt.
Die Amerigo Vespucci ist ein wunderschönes Segelschiff, etwa 100 Meter lang und mit drei Masten.
Obwohl sich ein sehr starker Taifun, Taifun Nr. 10, dem japanischen Archipel näherte, bewegte er sich langsamer als ursprünglich vorhergesagt, sodass ich nach sorgfältiger Prüfung der Wettervorhersage am Mittwoch einen Tagesausflug nach Tokio unternommen habe.
Im Gegensatz zu den beunruhigenden Nachrichten über den Taifun war Tokio mit relativ gutem Wetter gesegnet.
Laura hat mich auf einen Rundgang durch das Innere des großen Schiffes mitgenommen. Neben dem Cockpit, dem Erste-Hilfe-Raum und dem Speisesaal interessierten mich auch der Schulungsraum, in dem die Auszubildenden der Marine Navigationskenntnisse erlernen, und der Maschinenraum, in dem die elektrischen Hilfsmotoren und andere Maschinen und Geräte untergebracht sind.
Im Speisesaal habe ich mit ihr und anderen italienischen Besatzungsmitgliedern zu Mittag gegessen, und wir haben in Erinnerungen an unsere Begegnung in Italien vor zehn Jahren geschwelgt.
Seit meiner Jugend reise ich gerne ins Ausland und habe mehr als 90 Länder besucht, aber ich habe noch nicht erlebt, wie aufregend es ist, mehr als ein Jahr lang auf einem Schiff um die Welt zu reisen.
Aufgrund der Bedenken wegen des Taifuns habe ich beschlossen, dass es unklug wäre, zu lange dort zu bleiben, also bin ich nur ein paar Stunden dort geblieben und habe mich dann auf den Heimweg gemacht.
Ich habe ihr versprochen, sie in Zukunft wiederzusehen, und meine Reiselust war geweckt.
©ondoku3.com
フランス語(Français)
J’ai retrouvé mon amie italienne Laura à Tokyo pour la première fois depuis presque dix ans.
Lorsque je suivais des cours particuliers d’italien chez une famille d’accueil à Palestrina, près de Rome, j’ai profité d’un jour de congé pour visiter Montorio al Vomano, un village de la province de Teramo, dans les Abruzzes, en Italie centrale, où elle m’a conduit à travers la région.
Elle travaille actuellement pour la marine italienne et effectue son tour du monde, qui se terminera en février prochain, à bord du voilier Amerigo Vespucci, et j’ai pu la rencontrer à nouveau parce que le navire a fait escale à Tokyo pendant cinq jours à la fin de ce mois.
L’Amerigo Vespucci a été lancé le 22 février 1931 comme voilier d’entraînement pour la marine italienne.
Il a été baptisé en l’honneur du grand explorateur italien du XVe siècle, Amerigo Vespucci.
L’Amerigo Vespucci est un magnifique voilier d’environ 100 mètres de long et doté de trois mâts.
Bien qu’un typhon très puissant, le typhon n° 10, s’approchait de l’archipel japonais, il se déplaçait plus lentement que ce qui avait été initialement prévu.
Contrairement aux nouvelles inquiétantes concernant le typhon, Tokyo bénéficiait d’un temps relativement clément.
Laura m’a fait visiter l’intérieur du grand navire. Outre le poste de pilotage, la salle de premiers secours et le mess, j’ai été intrigué par la salle d’entraînement, où les stagiaires de la marine apprennent les techniques de navigation, et par la salle des machines, où se trouvent les moteurs électriques auxiliaires et d’autres machines et équipements.
Dans le mess, j’ai déjeuné avec elle et d’autres membres d’équipage italiens, et nous avons évoqué notre rencontre en Italie il y a dix ans.
Je voyage à l’étranger depuis mon plus jeune âge et j’ai visité plus de 90 pays, mais je n’ai pas encore connu l’émotion d’un voyage autour du monde sur un bateau pendant plus d’un an.
En raison des inquiétudes suscitées par le typhon, j’ai décidé qu’il ne serait pas judicieux d’y rester trop longtemps, j’y suis donc resté quelques heures, puis je suis rentré chez moi.
Je lui ai promis de la revoir à l’avenir, et mon propre désir de voyager s’est enflammé.
©ondoku3.com
スペイン語 (Español)
Me reencontré con mi amiga italiana Laura en Tokio por primera vez en casi diez años.
Cuando tomaba clases particulares de italiano mientras me alojaba con una familia de acogida en Palestrina, cerca de Roma, aproveché un día libre de clases para visitar Montorio al Vomano, un pueblo de la provincia de Teramo, en los Abruzos en Italia central, donde ella me llevó en coche por la zona.
Actualmente trabaja para la Marina italiana y está dando la vuelta al mundo, que terminará el próximo febrero, a bordo del velero Amerigo Vespucci, y pude reencontrarme con ella porque el barco hizo escala en Tokio durante cinco días a finales de este mes.
El Amerigo Vespucci fue botado el 22 de febrero de 1931 como velero escuela de la Marina italiana.
Debe su nombre al gran explorador italiano del siglo XV, Américo Vespucio.
El Amerigo Vespucci es un hermoso velero de unos 100 metros de eslora y con tres mástiles.
A pesar de que un tifón muy potente, el tifón nº 10, se acercaba al archipiélago japonés, se desplazaba más despacio de lo previsto en un principio, por lo que, tras comprobar detenidamente la previsión meteorológica, hice una excursión de un día a Tokio el miércoles.
Contrariamente a las inquietantes noticias sobre el tifón, Tokio gozaba de un tiempo relativamente bueno.
Laura me llevó a recorrer el interior del gran buque. Además de la cabina de mando, la sala de primeros auxilios y el comedor, me intrigaron la sala de formación, un espacio para que los aprendices navales aprendieran técnicas de navegación, y la sala de máquinas, donde se encuentran los motores eléctricos auxiliares y otras máquinas y equipos.
En el comedor, almorcé con ella y otros miembros italianos de la tripulación, y recordamos nuestro encuentro en Italia hace diez años.
Me gusta viajar al extranjero desde que era joven y he visitado más de 90 países, pero aún no había experimentado la emoción de dar la vuelta al mundo en un barco durante más de un año.
Debido a la preocupación por el tifón, decidí que no sería prudente quedarme allí demasiado tiempo, así que me quedé allí unas horas y luego volví a casa.
Le prometí a ella que volvería a verla en el futuro, y mi propio deseo de viajar se encendió.
©ondoku3.com
イタリア語(Italiano)
Ho incontrato la mia amica italiana Laura a Tokyo per la prima volta dopo quasi dieci anni.
Quando prendevo lezioni private di italiano e alloggiavo presso una famiglia ospitante a Palestrina, vicino a Roma, ho approfittato di un giorno senza lezioni per visitare Montorio al Vomano, un paese in provincia di Teramo in Abruzzo, nell’Italia centrale, dove lei mi ha portato in giro in macchina per la zona.
Attualmente lavora per la Marina Militare Italiana e sta compiendo il giro del mondo, che terminerà il prossimo febbraio, a bordo del veliero Amerigo Vespucci, e ho potuto incontrarla di nuovo perché la nave ha fatto scalo a Tokyo per cinque giorni alla fine di questo mese.
L’Amerigo Vespucci è stato varato il 22 febbraio 1931 come veliero da addestramento per la Marina Militare Italiana.
Il suo nome deriva dal grande esploratore italiano del XV secolo, Amerigo Vespucci.
L’Amerigo Vespucci è un bellissimo veliero, lungo circa 100 metri e con tre alberi.
Sebbene un tifone molto potente, il tifone n. 10, si stesse avvicinando all’arcipelago giapponese, si stava muovendo più lentamente di quanto inizialmente previsto, così, dopo aver controllato attentamente le previsioni del tempo, mercoledì ho fatto una gita di un giorno a Tokyo.
Contrariamente alle notizie preoccupanti sul tifone, Tokyo è stata benedetta da un tempo relativamente buono.
Laura mi ha fatto visitare l’interno della grande nave. Oltre alla cabina di pilotaggio, alla sala di pronto soccorso e alla sala mensa, mi hanno incuriosito la sala di addestramento, uno spazio in cui i tirocinanti della Marina imparano le tecniche di navigazione, e la sala macchine, dove si trovano i motori elettrici ausiliari e altri macchinari e attrezzature.
Nella sala mensa ho pranzato con lei e altri membri italiani dell’equipaggio, e abbiamo ricordato il nostro incontro in Italia dieci anni fa.
Sono appassionato di viaggi all’estero da quando ero giovane e ho visitato più di 90 paesi, ma non ho ancora provato l’emozione di girare il mondo su una nave per più di un anno.
A causa delle preoccupazioni per il tifone, ho deciso che non sarebbe stato saggio fermarsi lì troppo a lungo, così sono rimasto lì per qualche ora e poi sono tornato a casa.
Le ho promesso di rivederla in futuro, e il mio desiderio di viaggiare si è acceso.
©ondoku3.com
ポルトガル語(Português)
Eu encontrei minha amiga italiana Laura em Tóquio pela primeira vez em quase dez anos.
Quando eu estava tendo aulas particulares de italiano enquanto estava hospedado na casa de uma família anfitriã em Palestrina, perto de Roma, aproveitei um dia sem aulas para visitar Montorio al Vomano, um vilarejo na província de Teramo, em Abruzzo, na Itália central, onde ela me levou para conhecer a região.
Atualmente, ela trabalha para a Marinha italiana e está em sua viagem de volta ao mundo, que terminará em fevereiro próximo, a bordo do veleiro Amerigo Vespucci, e pude encontrá-la novamente porque o navio fez uma escala em Tóquio por cinco dias no final deste mês.
O Amerigo Vespucci foi lançado em 22 de fevereiro de 1931 como um veleiro de treinamento para a Marinha italiana.
Seu nome foi dado em homenagem ao grande explorador italiano do século XV, Amerigo Vespucci.
O Amerigo Vespucci é um belo navio a vela, com aproximadamente 100 metros de comprimento e três mastros.
Embora um tufão muito forte, o tufão nº 10, estivesse se aproximando do arquipélago japonês, ele estava se movendo mais lentamente do que o previsto originalmente, portanto, depois de verificar cuidadosamente a previsão do tempo, fiz uma viagem de um dia para Tóquio na quarta-feira.
Ao contrário das notícias preocupantes sobre o tufão, Tóquio foi abençoada com um tempo relativamente bom.
Laura me levou para um passeio pelo interior do grande navio. Além da cabine de comando, da sala de primeiros socorros e do refeitório, fiquei intrigado com a sala de treinamento, um espaço para os estagiários navais aprenderem técnicas de navegação, e com a sala de máquinas, onde estão localizados os motores elétricos auxiliares e outras máquinas e equipamentos.
No refeitório, almocei com ela e outros tripulantes italianos, e relembramos a época em que nos encontramos na Itália, há dez anos.
Eu gosto de viajar para o exterior desde jovem e já visitei mais de 90 países, mas ainda não experimentei a emoção de viajar pelo mundo em um navio por mais de um ano.
Devido às preocupações com o tufão, decidi que não seria sensato ficar lá muito tempo, então fiquei lá por algumas horas e depois voltei para casa.
Prometi a ela que a veria novamente no futuro, e meu desejo de viajar foi despertado.
©ondoku3.com
ロシア語 (Русский Язык)
Я встретился со своей итальянской подругой Лаурой в Токио впервые за почти десять лет.
Когда я брал частные уроки итальянского языка, проживая в принимающей семье в Палестрине, недалеко от Рима, я воспользовался свободным от занятий днём, чтобы посетить Монторио-аль-Вомано, деревню в провинции Терамо в Абруццо, в центральной Италии, где она показала мне окрестности.
В настоящее время она работает в итальянских ВМС и совершает кругосветное путешествие, которое закончится в феврале следующего года, на борту парусника «Америго Веспуччи», и я смог встретиться с ней снова, потому что в конце этого месяца корабль сделал остановку в Токио на пять дней.
Парусник «Америго Веспуччи» был спущен на воду 22 февраля 1931 года как учебное парусное судно для итальянского флота.
Он был назван в честь великого итальянского исследователя XV века Америго Веспуччи.
«Америго Веспуччи» — красивый парусник длиной около 100 метров с тремя мачтами.
Хотя очень мощный тайфун № 10 приближался к Японскому архипелагу, его скорость оказалась ниже прогнозируемой, поэтому, тщательно изучив прогноз погоды, я совершил однодневную поездку в Токио в среду.
Вопреки тревожным новостям о тайфуне, в Токио стояла относительно хорошая погода.
Лаура провела меня по внутренним помещениям большого корабля. Помимо кабины пилотов, комнаты первой помощи и столовой, меня заинтриговали учебный класс — место, где морские стажёры обучаются навигационным навыкам, и машинное отделение, где расположены вспомогательные электрические двигатели и другие машины и оборудование.
В столовой мы с ней и другими итальянскими членами экипажа пообедали, и мы с ней вспомнили о том, как встретились в Италии десять лет назад.
Я с юности увлекаюсь заграничными путешествиями и посетил более 90 стран, но мне ещё предстоит испытать удовольствие от кругосветного путешествия на корабле, которое длится более года.
Из-за опасений по поводу тайфуна я решил, что задерживаться там будет неразумно, поэтому пробыл там несколько часов, а затем отправился домой.
Я пообещал ей, что увижу её снова в будущем, и во мне загорелось желание путешествовать.
©ondoku3.com
オランダ語(Nederlands)
Ik heb Laura, een Italiaanse vriendin van me ontmoet, voor het eerst in bijna tien jaar weer in Tokio.
Toen ik Italiaanse privélessen volgde tijdens mijn verblijf bij een gastgezin in Palestrina, vlakbij Rome, maakte ik gebruik van een vrije dag om Montorio al Vomano te bezoeken, een dorpje in de provincie Teramo in de Abruzzen, centraal Italië, waar zij me rondreed in de omgeving.
Ze werkt momenteel voor de Italiaanse marine en maakt een reis rond de wereld, die in februari volgend jaar eindigt, aan boord van het zeilschip Amerigo Vespucci, en ik kon haar weer ontmoeten omdat het schip eind deze maand een vijfdaagse tussenstop in Tokio maakte.
De Amerigo Vespucci werd op 22 februari 1931 te water gelaten als trainingszeilschip voor de Italiaanse marine.
Het werd vernoemd naar de grote Italiaanse ontdekkingsreiziger uit de 15e eeuw, Amerigo Vespucci.
De Amerigo Vespucci is een prachtig zeilschip, ongeveer 100 meter lang en met drie masten.
Hoewel een zeer krachtige tyfoon, Tyfoon No. 10, de Japanse archipel naderde, ging hij langzamer dan aanvankelijk voorspeld, dus na zorgvuldige controle van het weerbericht heb ik woensdag een dagtocht gemaakt naar Tokio.
In tegenstelling tot het verontrustende nieuws over de tyfoon, was Tokio gezegend met relatief goed weer.
Laura heeft me meegenomen voor een rondleiding door het interieur van het grote schip. Naast de cockpit, de EHBO-ruimte en de eetzaal was ik geïntrigeerd door de trainingsruimte, een ruimte voor marinestagiairs om navigatievaardigheden te leren, en de machinekamer, waar zich de elektrische hulpmotoren en andere machines en apparatuur bevinden.
In de eetzaal heb ik geluncht met haar en andere Italiaanse bemanningsleden en we hebben herinneringen opgehaald aan onze ontmoeting in Italië tien jaar geleden.
Ik ben al sinds mijn jeugd bezig met overzeese reizen en heb meer dan 90 landen bezocht, maar de sensatie van een wereldreis van meer dan een jaar op een schip moet ik nog meemaken.
Vanwege de bezorgdheid over de tyfoon heb ik besloten dat het onverstandig zou zijn om daar te lang te blijven, dus ben ik daar een paar uur gebleven en toen naar huis gegaan.
Ik heb haar beloofd dat ik haar in de toekomst weer zou zien, en mijn eigen reislust werd aangewakkerd.
©ondoku3.com
スウェーデン語(Svenska)
Jag träffade min italienska vän Laura i Tokyo för första gången på nästan tio år.
När jag tog privatlektioner i italienska och bodde hos en värdfamilj i Palestrina, nära Rom, utnyttjade jag en ledig dag för att besöka Montorio al Vomano, en by i provinsen Teramo i Abruzzo i centrala Italien, där hon körde mig runt i området.
Hon arbetar för närvarande för den italienska marinen och är på sin jordenruntresa, som avslutas i februari nästa år, ombord på segelfartyget Amerigo Vespucci, och jag fick möjlighet att träffa henne igen eftersom fartyget gjorde ett fem dagar långt stopp i Tokyo i slutet av denna månad.
Amerigo Vespucci sjösattes den 22 februari 1931 som ett segelfartyg för den italienska flottan.
Fartyget fick sitt namn efter den store italienske upptäcktsresanden från 1400-talet, Amerigo Vespucci.
Amerigo Vespucci är ett vackert segelfartyg, cirka 100 meter långt och med tre master.
Trots att en mycket kraftig tyfon, Tyfon No. 10, närmade sig den japanska övärlden, rörde den sig långsammare än vad som ursprungligen förutspåtts, så efter att noga ha kontrollerat väderprognosen gjorde jag en dagsutflykt till Tokyo på onsdagen.
I motsats till de oroande nyheterna om tyfonen var Tokyo välsignat med relativt bra väder.
Laura tog mig med på en rundtur i det stora fartygets inre. Förutom cockpit, första hjälpen-rummet och matsalen var jag fascinerad av utbildningsrummet, ett utrymme där marinens praktikanter lär sig navigationsfärdigheter, och maskinrummet, där de elektriska hjälpmotorerna och andra maskiner och utrustning fanns.
I matsalen åt jag lunch med henne och andra italienska besättningsmedlemmar, och vi minns tillbaka på vårt möte i Italien för tio år sedan.
Jag har varit intresserad av att resa utomlands sedan jag var ung och har besökt mer än 90 länder, men jag har ännu inte upplevt spänningen i att resa jorden runt på ett fartyg under mer än ett år.
På grund av oron för tyfonen bestämde jag mig för att det vore oklokt att stanna där för länge, så jag stannade där i några timmar och åkte sedan hem.
Jag lovade henne att jag skulle träffa henne igen i framtiden, och min egen reslust tändes.
©ondoku3.com
