日本語
僕は2015年から約4年間、音楽のレッスンを受けたり、ジャムセッションに参加したり、リサイタルに出演したりして、楽器を演奏する機会がたくさんありました。
パンデミックの到来とともに、不要不急の外出を避けるべきだという雰囲気が社会に蔓延し、その結果、誰かと落ち合って一緒に音楽を楽しむことが完全になくなりました。
僕が2000年代初頭に足繁く通っていたジャズクラブ、名古屋ブルーノートは経営難から倒産してしまい、一流ミュージシャンの演奏を至近距離で観ることが、いかに貴重であったか、再認識しました。
もちろん、音楽好きな性格は変わらず、仕事をしながら日常的にいろいろな曲を聴いてはいました。
でもいつの間にか、自宅でピアノやベース、ギター、ドラムの練習をすることがなくなり、僕が住むマンションの北側の部屋に置いてあるこれらの楽器は長い間、埃を被っていました。
ところが最近、ふとしたことがきっかけで、昔ジャズピアノを習っていた先生に再会し、楽器を演奏することに対する情熱が蘇ってきました。
僕は特に音楽の才能があるわけではありませんが、音楽を奏でる喜びは筆舌に尽くし難いものです。
©ondoku3.com
英語 (English)
I had a number of opportunities to engage in music for approximately four years, starting in 2015. During this time, I took music lessons, participated in jam sessions, and performed in recitals.
With the onset of the pandemic, a prevailing sense of the need to avoid non-essential outings permeated society, and as a result, the chance of meeting with someone to enjoy music together vanished completely.
The jazz club I used to frequent in the early 2000s, Blue Note Nagoya, unfortunately went bankrupt due to financial difficulties. This made me realise how precious it was to witness performances by top musicians up close.
Of course, my passion for music remained unchanged, and I continued to listen to various songs regularly while working.
However, without me even noticing, I stopped practicing piano, bass, guitar, and drums at home. These instruments, which were in the room on the north side of my flat, were covered with dust for a long time.
But recently, by chance, I reconnected with my former jazz piano teacher, and my passion for playing instruments has been rekindled.
I’m not a particularly skilled musician, but the joy of making music is indescribable.
©ondoku3.com
ドイツ語(Deutsch)
Ich hatte ab 2015 etwa vier Jahre lang viele Gelegenheiten, mich mit Musik zu beschäftigen. Während dieser Zeit nahm ich Musikunterricht, nahm an Jam-Sessions teil und trat bei Recitals auf.
Mit dem Ausbruch der Pandemie machte sich in der Gesellschaft das Gefühl breit, dass man unnötige Ausflüge vermeiden muss, und so verschwand die Möglichkeit, jemanden zu treffen, um zusammen Musik zu genießen, völlig.
Der Jazzclub Blue Note Nagoya, den ich Anfang der 2000er Jahre oft besuchte, geriet leider aufgrund finanzieller Schwierigkeiten in Konkurs. Dadurch wurde mir bewusst, wie wertvoll es war, Auftritte von Spitzenmusikern aus nächster Nähe zu erleben.
Natürlich blieb meine Leidenschaft für Musik unverändert, und ich hörte mir weiterhin regelmäßig verschiedene Lieder an, während ich arbeitete.
Doch ohne dass ich es merkte, hörte ich auf, zu Hause Klavier, Bass, Gitarre und Schlagzeug zu üben. Diese Instrumente, die in einem Zimmer auf der Nordseite meiner Wohnung standen, waren lange Zeit mit Staub bedeckt.
Aber vor kurzem traf ich zufällig meine ehemalige Jazz-Klavierlehrerin wieder, und meine Leidenschaft für das Spielen von Instrumenten wurde neu entfacht.
Ich bin kein besonders begabter Musiker, aber die Freude am Musizieren ist unbeschreiblich.
©ondoku3.com
フランス語(Français)
J’ai eu beaucoup d’occasions de faire de la musique pendant environ quatre ans, à partir de 2015. Pendant cette période, j’ai pris des cours de musique, j’ai participé à des jam sessions et j’ai joué dans des récitals.
Avec le début de la pandémie, le sentiment dominant de la nécessité d’éviter les sorties non essentielles s’est répandu dans la société et, par conséquent, la chance de rencontrer quelqu’un pour profiter de la musique ensemble a complètement disparu.
Le club de jazz que je fréquentais au début des années 2000, le Blue Note Nagoya, a malheureusement fait faillite en raison de difficultés financières. J’ai alors réalisé à quel point il était précieux d’assister de près aux performances de grands musiciens.
Bien sûr, ma passion pour la musique est restée inchangée, et j’ai continué à écouter régulièrement des chansons variées tout en travaillant.
Cependant, sans que je m’en rende compte, j’ai cessé de pratiquer le piano, la basse, la guitare et la batterie chez moi. Ces instruments, qui se trouvaient dans la pièce située au nord de mon appartement, étaient couverts de poussière pendant longtemps.
Mais récemment, par hasard, j’ai repris contact avec mon ancien professeur de piano jazz et ma passion pour le jeu d’instruments s’est ravivée.
Je ne suis pas un musicien particulièrement doué, mais la joie de faire de la musique est indescriptible.
©ondoku3.com
スペイン語 (Español)
Tuve varias oportunidades de dedicarme a la música durante casi cuatro años, a partir de 2015. Durante este tiempo, tomé clases de música, participé en jam sessions y actué en recitales.
Con el inicio de la pandemia, la sociedad se impregnó de un sentimiento imperante de necesidad de evitar salidas no esenciales y, en consecuencia, la posibilidad de encontrarse con alguien para disfrutar de la música juntos desapareció por completo.
El club de jazz que solía frecuentar a principios de la década de 2000, el Blue Note de Nagoya, desgraciadamente quebró debido a dificultades financieras. Esto me hizo darme cuenta de lo valioso que era presenciar de cerca las actuaciones de los mejores músicos.
Por supuesto, mi pasión por la música no cambió, y seguí escuchando varias canciones con regularidad mientras trabajaba.
Sin embargo, sin darme cuenta, dejé de practicar piano, bajo, guitarra y batería en casa. Estos instrumentos, que estaban en la habitación del lado norte de mi piso, estaban cubiertos de polvo durante mucho tiempo.
Pero hace poco, por casualidad, me reencontré con mi antigua profesora de piano de jazz, y mi pasión por tocar instrumentos se ha reavivado.
No soy un músico especialmente hábil, pero la alegría de hacer música es indescriptible.
©ondoku3.com
イタリア語(Italiano)
Ho avuto diverse opportunità di dedicarmi alla musica per circa quattro anni, a partire dal 2015. Durante questo periodo ho preso lezioni di musica, ho partecipato a jam session e mi sono esibito in recital.
Con l’inizio della pandemia, la società è stata pervasa da un senso prevalente di necessità di evitare uscite non essenziali e, di conseguenza, la possibilità di incontrare qualcuno per godere della musica insieme è completamente svanita.
Il jazz club che frequentavo all’inizio degli anni 2000, il Blue Note di Tokyo, è purtroppo fallito a causa di difficoltà finanziarie. Questo mi ha fatto capire quanto fosse prezioso assistere da vicino alle esibizioni dei migliori musicisti.
Naturalmente la mia passione per la musica è rimasta immutata e ho continuato ad ascoltare regolarmente diverse canzoni mentre lavoravo.
Tuttavia, senza che me ne accorgessi, ho smesso di esercitarmi a casa al pianoforte, al basso, alla chitarra e alla batteria. Questi strumenti, che si trovavano nella stanza sul lato nord del mio appartamento, erano coperti di polvere per molto tempo.
Ma di recente, per caso, ho ritrovato la mia ex insegnante di pianoforte jazz e la mia passione per suonare gli strumenti si è riaccesa.
Non sono un musicista particolarmente abile, ma la gioia di fare musica è indescrivibile.
©ondoku3.com
ポルトガル語(Português)
Eu tive várias oportunidades de me envolver com música por aproximadamente quatro anos, a partir de 2015. Durante esse período, tive aulas de música, participei de jam sessions e me apresentei em recitais.
Com o início da pandemia, um sentimento predominante da necessidade de evitar saídas não essenciais permeou a sociedade e, como resultado, a chance de encontrar alguém para desfrutar de música juntos desapareceu completamente.
O clube de jazz que eu costumava frequentar no início dos anos 2000, o Blue Note Nagoya, infelizmente foi à falência devido a dificuldades financeiras. Isso me fez perceber como era precioso assistir de perto às apresentações dos melhores músicos.
É claro que minha paixão pela música permaneceu inalterada e continuei a escutar várias músicas regularmente enquanto trabalhava.
Porém, sem que eu percebesse, parei de praticar piano, baixo, guitarra e bateria em casa. Esses instrumentos, que ficavam no quarto do lado norte do meu apartamento, estavam cobertos de poeira por um longo tempo.
Mas recentemente, por acaso, reencontrei minha antiga professora de piano de jazz, e minha paixão por tocar instrumentos foi reacendida.
Não sou um músico particularmente habilidoso, mas a alegria de fazer música é indescritível.
©ondoku3.com
ロシア語 (Русский Язык)
В течение примерно четырёх лет, начиная с 2015 года, у меня было много возможностей заниматься музыкой. В это время я брал уроки музыки, посещал джем-сейшены и выступал на любительских концертах.
С началом пандемии в обществе стало преобладать мнение о необходимости избегать ненужных прогулок, и в результате, возможность встретить кого-то, чтобы вместе насладиться музыкой, полностью исчезла.
Джазовый клуб, в котором я часто бывал в начале 2000-х годов, то есть, клуб Блю Ноут Нагоя, к сожалению, обанкротился из-за финансовых трудностей. Это заставило меня осознать, насколько ценно иметь возможность близко наблюдать за выступлениями лучших музыкантов.
Конечно, моя страсть к музыке осталась неизменной, и я продолжал регулярно слушать различные песни во время работы.
Однако, сам того не замечая, я перестал заниматься дома игрой на фортепиано, бас-гитаре, гитаре и барабанах. Эти инструменты, находившиеся в комнате на северной стороне моей квартиры, долгое время были покрыты пылью.
Но недавно я случайно встретился со своей бывшей преподавательницей по джазовому фортепиано, и моя страсть к игре на инструментах возродилась.
Я не особенно талантливый музыкант, но радость от создания музыки неописуемая.
©ondoku3.com
オランダ語(Nederlands)
Vanaf 2015 heb ik ongeveer vier jaar lang veel mogelijkheden gehad om aan muziek te doen. Gedurende die tijd volgde ik muzieklessen, nam ik deel aan jamsessies en trad ik op in recitals.
Met het uitbreken van de pandemie overheerste in de samenleving het gevoel dat niet-essentiële uitstapjes vermeden moesten worden, waardoor de kans om iemand te ontmoeten om samen van muziek te genieten, verdween volledig.
De jazzclub waar ik in het begin van de jaren 2000 vaak ging, de Blue Note Nagoya, ging helaas failliet vanwege financiële moeilijkheden. Hierdoor realiseerde ik me hoe kostbaar het was om optredens van topmuzikanten van dichtbij mee te maken.
Natuurlijk bleef mijn passie voor muziek onveranderd en bleef ik tijdens mijn werk regelmatig naar verschillende nummers luisteren.
Maar zonder dat ik het in de gaten had, stopte ik thuis met het oefenen van piano, bas, gitaar en drums. Deze instrumenten, die in de kamer aan de noordkant van mijn appartement stonden, waren lange tijd bedekt met stof.
Maar onlangs kwam ik bij toeval weer in contact met mijn voormalige jazzpianolerares en mijn passie voor het bespelen van instrumenten is weer aangewakkerd.
Ik ben geen bijzonder getalenteerde muzikant, maar het plezier van het maken van muziek is onbeschrijfelijk.
©ondoku3.com
スウェーデン語(Svenska)
Jag hade många tillfällen att ägna mig åt musik under cirka fyra år, från och med 2015. Under den tiden tog jag musiklektioner, deltog i jam sessions och uppträdde på amatörkonserter.
När pandemin bröt ut genomsyrades samhället av en rådande känsla av att man måste undvika icke-nödvändiga utflykter, och som ett resultat försvann möjligheten att träffa någon för att njuta av musik tillsammans, helt och hållet.
Den jazzklubb som jag brukade besöka i början av 2000-talet, Blue Note Nagoya, gick tyvärr i konkurs på grund av finansiella svårigheter. Det fick mig att inse hur värdefullt det var att uppleva framträdanden av toppmusiker på nära håll.
Min passion för musik förblev naturligtvis oförändrad och jag fortsatte att lyssna på olika låtar regelbundet medan jag arbetade.
Men utan att jag ens märkte det slutade jag öva piano, bas, gitarr och trummor hemma. Dessa instrument, som fanns i rummet på norra sidan av min lägenhet, var täckta med damm under en lång tid.
Nyligen återfick jag dock av en slump kontakten med min tidigare jazzpianolärare, och min passion för att spela instrument har väckts till liv igen.
Jag är inte en särskilt begåvad musiker, men glädjen i att skapa musik är obeskrivlig.
©ondoku3.com
